Η «28η Οκτωβρίου» είναι το άσβηστο φως ,
που θυμίζει το αιώνιο χρέος και τη θυσία των Ελλήνων ,
απέναντι στον κόσμο και την ιστορία…
Είναι το κλάμα και το γέλιο της μάνας του 1940…
είναι σαν τη χλόη του χειμώνα,
δίπλα στη λασπωμένη χλαίνη του νεκρού στρατιώτη …
Έτσι σαν το ουράνιο βλέμμα του…
έτσι, σαν το μισοκαμένο, γράμμα,
που έγραψε για τη αγαπημένη του,
λίγο πριν φύγει για την πύλη τ’ ουρανού …
Είναι το «εύγε» για τη θυσία των παλικαριών …
για τη ζωή τους…για τα νιάτα τους…
για τους πόθους και τα όνειρά τους…
Είναι το στεφάνι το δάφνινο ,
για την ελευθερία που μας δώρισαν…
γιατί εκπλήρωσαν το πανάρχαιο Ελληνικό χρέος ,
με το μοναδικό και τίμιο αγώνα τους ,
«υπέρ βωμών και εστιών»…
Αυτό το Ελληνικό χρέος ,
ήρθαν για να μας υπενθυμίσουν ξανά και σήμερα,
όλες οι στρατιές των ηρώων ,γνωστών και αγνώστων
απ΄την άκρη της πύλης του ουρανού…
Οι άνδρες και οι γυναίκες…
οι νέοι και τα παιδιά …
οι γέροντες και οι γερόντισσες…
όλοι οι εκτελεσθέντες…οι βασανισθέντες…η αντίσταση…
Και μας μιλούν απλά…στην καρδιά μας !
για το πρέπον, για τον αγώνα ,για τη θυσία,
για την πατρίδα και την πίστη και την ελευθερία
και τα λόγια τους είναι γιομάτα μεγαλοσύνη…
28η Οκτωβρίου 1940 ! το πέρασμα στην αθανασία,
για την ελευθερία της Ελλάδας του κόσμου,
μια ελευθερία ζωγραφισμένη με αίμα και ιδρώτα
όλων των αγωνιστών του “ΟΧΙ” του1940 !
Μια ιστορική μνήμη στα μάτια των παιδιών,
ζωγραφισμένη στα λουλούδια των αγρών …
σε κάθε πέτρα…σε κάθε βότσαλο…
στη στεριά και στη θάλασσα…
στο αεράκι και το ξεροβόρι…
στο χιόνι και τη βροχή…
Ξημέρωσε…οι σημαίες μας κυματίζουν !
και το πρωινό φως ξεχύθηκε στο κόσμο
κι έτρεξε σε κάθε γωνιά της Ελληνικής γης
και γονάτισε …και ασπάστηκε …και δάκρυσε !
και προσκύνησε για τη θυσία των παιδιών της Ελλάδας
κι άναψε ξανά το καντήλι της Ρωμιοσύνης !
