Ο λόγος φίλες και φίλοι μου που αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας τις ανησυχίες μου είναι για το μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα που έχει ανακύψει τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα την τελευταία της οικονομικής κρίσης…Και όχι μόνο οικονομικής κρίσης αλλά συνάμα και κοινωνικής κρίσης αξιών και ανθρώπων….Λείπει έντονα το βήμα της ενημέρωσης στον κόσμο και επικρατεί ελλιπές ενημέρωση υποκινούμενη και καθοδηγούμενη θα τολμούσα να πω ,με τρεις εφοπλιστές να διαχειρίζονται και να διοικούν το ογδόντα τοις εκατό του τύπου και των ΜΜΕ…Δεν χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω ,γιατί τα ευκόλως ενοούμενα παραλείπονται…ΓΙΑΤΙ ΟΜΩΣ…Διερωτώμαι και συγχρόνως με κυριεύουν ανάμεικτα συναισθήματα θυμού και λύπης …..Πόσο πολύ άλλαξε η Ελλάδα τις τελευταίες γενιές …Λείπει έντονα το τσαγανό των ανθρώπων, λες και βρίσκονται σε λήθαργο ,σε ύπνο ,δεν αντιδρούν καθόλου απλά καταπίνουν καταστάσεις και αμάσητο σανό .. Ανασύρω από την μνήμη καταστάσεις και γεγονότα από την εφηβεία , με την ελπίδα ότι ίσως, με οδηγήσουν σε ασφαλές συμπεράσματα….ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΛΛΑ όπως και ο τίτλος των ανησυχιών μου αυτών , που δεν σας κρύβω ότι όσο τα θυμάμαι επικρατούν μέσα μου ανάμεικτα συναισθήματα και αν δεν τα είχα ζήσει ,θα μου φαινόταν και απίστευτα. Δεν θα ξεχάσω όσο ζω ,πιτσιρικάς πριν το 1990 και έκανα που και που και κάνα μεροκάματο στο χωριό μου, για χαρτζιλίκι ,και μου έδιναν πέντε χιλιάδες δραχμές και ένοιωθα κυριολεκτικά σαν πλούσιος ,έπαιρνα ότι ήθελα, ο καφές και η γκαζόζα είχε πενήντα δραχμές και το κρέας τετρακόσιες δραχμές το κιλό ,αλλά και η βενζίνη είχε ογδόντα δραχμές περίπου. Τώρα για να πάω μόνο στο χωριό μου και να γυρίσω χρειάζομαι είκοσι ευρώ καύσιμα ,για τα άλλα ούτε λόγος δεν χωράει καμιά συζήτηση, όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, έχουν φτάσει στα ύψη και η φορολογία στο ταβάνι.. Πολλά άλλαξαν από τότε συνέβαλαν πολλοί παράγοντες που λίγο πολύ είναι σε όλες και όλους μας γνωστοί .Θεωρώ και πιστεύω ότι από την στιγμή που ενταχτήκαμε στην ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΕΝΩΣΗ άρχισε η κατηφόρα .Από την πρώτη στιγμή που αλλάξαμε νόμισμα τα πιο πολλά είδη ανέβηκαν τριακόσια τοις εκατό ,σε ένα βράδυ μέσα ,το μόνο που παρέμεινε το ίδιο ήταν οι μισθοί οι κουτσουρεμένοι ..Έγινε αυτή η μετατροπή νομίσματος σε ευρώ χωρίς να γίνει μελετημένα και εμπεριστατωμένα ανάλογα την αξία του κάθε υλικού αγαθού και όχι απλά της ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ ΣΤΡΟΓΚΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ..Θα έπρεπε να υπήρχαν από τότε χαρτονομίσματα του ευρώ για να αντικατοπτρίζεται στα μάτια του καταναλωτή η αξία η πραγματική και όχι να υποτιμάται σε μορφή κέρματος. Άλλαξαν όλα ,τόσο πολύ όμως και το πιο χειρότερο από όλα είναι ότι ,έχουμε φτάσει στο σημείο αν υπερασπιστείς την πατρίδα σου να κινδυνεύεις να σε αποκαλέσουν και φασίστα….Πράγματα απλά και αυτονόητα τότε ,τώρα μοιάζουν δύσκολα σαν βουνό...Έχουν αλλάξει κατά πολύ οι ανθρώπινες ιδεολογίες και αξίες και έχουν μπει στην ζωή μας ξένα πράγματα και κάθε μέρα όλο και κάτι καινούργιο έρχεται… Που πάμε δεν ξέρω φίλες και φίλοι και καλό θα ήταν να διερωτηθούμε όλοι μέσα μας βάζοντας το χέρι στην καρδιά, αν αξίζει τελικά να τραβάμε αυτά που τραβάμε και να ανεχόμαστε τα ίδια τζάκια οικογενειών να μας κυβερνούν τόσα χρόνια με μαεστρία ,να τους πιστεύουμε και να τους χειροκροτούμε και από πάνω .. θα τονίσω το εξής απλό, ότι όλα αυτά τα τζάκια δεν θα υπήρχαν και δεν θα άναβαν, εάν δεν είχαν πίσω τους αρμάδες πελατειακού κράτους. Όλα αυτά τα άτομα, λειτουργούν ως κούτσουρα και καύσιμη ύλη ,εις βάρος των άλλων ανθρώπων, που δυστυχώς πληρώνουν και αυτοί το μάρμαρο.. Όλες και όλοι μας έχουμε ευθύνη απέναντι στις επόμενες γενιές και την βαριά ιστορίας της Ελλάδας και πρέπει να επιδείξουμε την ανάλογη σοβαρότητα και σεβασμό με την επιλογή της ψήφου μας, με γνώμονα το κοινό καλό και το δημόσιο συμφέρον…Η ανοχή είναι συνενοχή. Και δεν πρέπει να υφίσταται .Η ΑΠΟΧΑΥΛΩΣΗ και η αδράνεια σε καταστάσεις και γεγονότα, είναι μια μορφή θανάτου, του αργού και του επώδυνου θανάτου που έχει την όψη του ζωντανού όμως είναι νεκρός μέσα του και έχει μετέπειτα επιπτώσεις σε ανθρώπους που δεν ευθύνονται…Εύχομαι και ελπίζω συνάμα να εισακουστούν οι ανησυχίες μου αυτές και να μπει ένα φρένο σε αυτή την κατρακύλα της κοινωνίας που ζούμε..
