Οι αναμνήσεις καλές ή κακές των ανθρώπων που έχουν περάσει πριν πολλά χρόνια από τον τόπο μας δεν θα σβήνουν ποτέ από τις μνήμες τους ακόμα και αιώνες αν θα περάσουν. Αυτοί που τις ζήσανε συντάξανε διαθήκη με σινική μελάνη και θα παραμένουν γραμμένες στην ιστορία οπότε δεν θα χαθούν ποτέ από τις ψυχές των Ελλήνων που τις βιώσανε με κακές συνθήκες ζωής. Οι δοκιμασίες ήτανε πολλές και η μία διαδεχότανε την άλλη με σκληρότητα και με σκοπό να εξαφανίσουν τα ιδανικά της πατρίδας μας.
Πρώτα ο Μικρασιατικός πόλεμος που κλόνισε την ψυχική και την οικονομική κατάσταση της χώρας μας και να υποστούν μεγάλη φθορά αυτοί που ζήσανε όλη αυτήν την περιπέτεια αλλά και να χάσουν τελείως όλα τα πλούσια αγαθά που είχανε.
Στην πατρίδα μας η αρχή να δημιουργηθούν ήτανε δύσκολη αλλά από την πείρα που είχανε σε όλα βρεθήκανε σιγά-σιγά πάλι εκεί που επιθυμούσανε και ελπίζανε ακόμα πιο καλύτερα.
Όμως αυτή η αισιοδοξία δεν διατηρήθηκε πολλά χρόνια. Η ξαφνική πολεμική είδηση με τους βάρβαρους Γερμανούς σταμάτησε το ηθικό τους να ελπίζουν όλοι μαζί Έλληνες και Μικρασιάτες ότι θα κερδίσουν την ζωή τους που είχε τόσα πολλά τραύματα από πριν και αυτήν την φορά δεν ελπίζανε με σιγουριά. Δυστυχώς γίνανε κατακτητές του τόπου μας και όλοι οι άνθρωποι ήτανε ελεγχόμενοι και όποιοι δεν εκτελούσανε τις εντολές τους είχανε σκληρή συμπεριφορά ακόμα και να χάσουν την ζωή τους. Πολλούς τους χρησιμοποιήσανε για δικά τους έργα σε εργασίες χωρίς καμιά ανταμοιβή περιφρονώντας τις δικές τους ανάγκες για τις οικογένειές τους. Τους θεωρούσανε ότι είναι αιχμάλωτοι του πολέμου και δεν έχουν το δικαίωμα πληρωμής και τους εκμεταλλευότανε.
Δίνανε εντολές στα χωριά και στις πόλεις να συγκεντρώνονται έξω από τα σχολεία για να πηγαίνουνε μακριά με αυτοκίνητα για να εργαστούν πάντα με την δική τους επιτήρηση για να μην φύγουν. Σε αυτήν την περίπτωση εάν κάποιος πήγαινε να φύγει ή δεν εργαζότανε αμέσως τον κλείνανε στις δικές τους φυλακές. Όταν φεύγανε για τις εργασίες παίρνανε κοντά τους από τα σπίτια τους ότι είχανε για να το τρώνε. Όταν έπαιρνε τέλος η εργασία τους αφήνανε να πάνε σπίτια τους χωρίς καμιά αμοιβή. Ορισμένους που τους θεωρούσαν ύποπτους ότι πιθανόν θα τους κλέψουν όπλα και πυρομαχικά τους κρατούσανε αιχμαλώτους με την επιτήρηση γερμανών στρατιωτών. Οι οικογένειές τους χάνανε και πιστεύανε ότι δεν θα τους ξαναδούνε.
Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα με δάκρυα στα μάτια μας τα περιγράφουν οι ηλικιωμένοι που είναι σήμερα στην ζωή που τα είχανε δει και ακούσει από τους γονείς τους και τους χωριανούς τους. Ήτανε λένε άπονος λαός και δεν αισθανόταν τίποτα το πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι χωρίς φαγητό και χρήματα.
Ένας άλλος ηλικιωμένος μας έδωσε μία ευχάριστη πληροφορία που συνέβη στο χωριό του: στο χωριό μου είπε είχε γερμανικό φυλάκιο και ο επικεφαλής αυτού είχε καταγωγή από την Αυστρία και η μάνα του ήτανε Ελληνικής καταγωγής γι’ αυτό ο γιός της μιλούσε Ελληνικά. Αυτή η αιτία ήτανε ο λόγος και αγαπούσανε όλους τους χριστιανούς και ακόμα μας βοηθούσανε σε πολλά και ειδικά σε αυτούς που είχανε πολλά παιδιά. Επίσης είπε ότι μια ημέρα δύο Γερμανοί στρατιώτες παραβιάσανε την πόρτα ενός καφενείου του χωριού μου και ήπιανε όσα ποτά θέλανε και φύγανε χωρίς να αφήσουν το ανάλογο χρηματικό ποσό για τα ποτά. Όμως την άλλη βδομάδα που πέρασε ο προϊστάμενός τους ο καφετζής του είπε την περίπτωση αυτή και πλήρωσε το ποσόν που οφείλανε οι δικοί του στρατιώτες.
Και ο κύριος Γιώργος Π. όταν πηγαίνει στο ΚΑΠΗ της περιοχής του περιγράφει με δάκρυα στα μάτια τα βάρβαρα βιώματα που ζήσανε οι κάτοικοι και η οικογένειά του στον οικισμό τους.
Μετά από τα παραπάνω και πολλά άλλα που δεν τα αναφέραμε μόνο εκείνο που προβλημάτιζε όλους ήτανε ότι εργαζότανε όπου είχανε ανάγκη και δεν τους δίνανε την ανάλογη πληρωμή τους για να μπορούν να βοηθούν τις οικογένειές τους που υπήρχε φτώχεια σε όλους: Η δουλειά χωρίς ανταμοιβή είναι τιμωρία.
Σήμερα η ευχή όλων των ηλικιωμένων που έχουν ζήσει τα παραπάνω μαρτυρικά βιώματα των Γερμανών είναι: ποτέ εις το μέλλον όσο υπάρχει Ελληνική ζωή να μην συμβούν παρόμοια εις τους νέους μας άλλα και αυτοί να σταθούν δυναμικά και θα το πετύχουν. Εμείς το πιστεύουμε απόλυτα καθ’ ότι: ο Έλληνας έχει ψυχή -αντέχει δεν φοβάται όταν στην ανάγκη χρειαστεί- τα πάντα εγγυάται.
