Είδαμε ένα έφηβο να χτυπά με μίσος στο πρόσωπο ένα άλλο έφηβο και την ίδια ώρα ακούγαμε ένα τρίτο να του φωνάζει «σκότωσε τον»!
Αλήθεια, τι θα μπορούσε να προκαλεί τόσο μίσος μεταξύ παιδιών, που να δικαιολογεί τις συμπεριφορές των εμπλεκομένων στο επεισόδιο;
Πως μπορεί η σκέψη εφήβων να οδηγείται με τόση ευκολία σε αισθήματα μίσους και σε βίαιες εκφράσεις και μάλιστα στην αυλή του σχολείου τους;
Είδαμε να γρονθοκοπείται άγρια ένα αγόρι από ένα άλλο, κάποιους συνομήλικους τους να κοιτάζουν με απάθεια, άλλους να γελούν, άλλους να βιντεοσκοπούν το γεγονός και το χειρότερο να φωνάζει κάποιος: «σκότωσε τον»!
Τι δικαιολογία μπορεί να υπάρχει; Προφανώς καμία.
Τι αιτιολογία μπορεί να στοιχειοθετηθεί; Προφανώς πολλαπλών αναγνώσεων.
Δεν είμαι ο ειδικός για να κρίνω και δεν θα το έκανα ποτέ. Ωστόσο, δεν γίνεται να αγνοηθεί σε κοινωνικό επίπεδο μια τέτοια πράξη και μάλιστα σε ένα τόπο όπως το Ρέθυμνο που έχει και ακόμα πιο τραγικά παραδείγματα, όπως είναι η περίπτωση του αδικοχαμένου Βαγγέλη Γιακουμάκη. Διότι κάπως έτσι οδηγήθηκε στον θάνατο ο Βαγγέλης. Και κάπως έτσι μεταφράζεται στην πράξη όλο αυτό που χαρακτηρίζουμε bullying.
Δεν είμαι ειδικός να κρίνω γονείς, οικογενειακό περιβάλλον, τοπικές καταβολές και επιρροές, εκπαιδευτικές πρακτικές, κοινωνικές παθογένειες ή ό,τι άλλο μπορεί να επηρεάσει ένα άνθρωπο στην ανατροφή του και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Όλοι έχουμε μια προσέγγιση, προφανώς, αλλά όλοι δεν έχουμε την γνώση να κρίνουμε και να βγάλουμε συμπεράσματα.
Ωστόσο, όλο αυτό ήρθε σε μια χρονική συγκυρία τέτοια για να θέσει επί τάπητος το κρίσιμο ζήτημα των πολλών κοινωνικών προβλημάτων που καταγράφονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του νομού Ρεθύμνου.
Πολλά τα προβλήματα παντού στην Κρήτη και στην Ελλάδα. Αλλά μάλλον στο Ρέθυμνο έχουν συσσωρευτεί πολλά παραδείγματα που θα πρέπει να βρουν ανταπόκριση στην ατζέντα των αυτοδιοικητικών αρχών που θα προκύψουν στις 8 Οκτωβρίου.
Είναι πολλά τα «επεισόδια» που έρχονται να μας πουν εύγλωττα και καθαρά ότι για την κοινωνία αυτή θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες που θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να κάνουν ένα βήμα μπροστά και να ξεπεράσουν προβληματικές συμπεριφορές που προκαλούν φαινόμενα όπως το bullying, την παιδεραστία, την βία σε όλες τις μορφές της και γενικότερα το μίσος που έρχεται και δηλητηριάζει κοινωνίες, καθορίζοντας τελικά εκφράσεις και πρακτικές.
Ας μην ξεχνούμε δε, πως ο νομός Ρεθύμνου εδώ και πολλά χρόνια καταγράφει τραγικές πρωτιές στις αυτοκτονίες, που ως γεγονός έρχεται να μας πει ότι χτίζουμε συνεχώς αδιέξοδα και υψώνουμε τείχη απομόνωσης γύρω μας.
Δεν είναι, λοιπόν, μόνο το ζήτημα των υποδομών και των αναπτυξιακών προοπτικών που πρέπει να συζητήσουμε στο Ρέθυμνο. Είναι ένα ολόκληρο σύστημα αξιών που καταρρέει και οφείλουμε όχι μόνο να το δούμε ως έχει αλλά να προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε αιτίες, να αναλύσουμε τα δυσμενή αποτελέσματα που βιώνουμε γύρω μας και να προσπαθήσουμε να συνεννοηθούμε στην κατεύθυνση επίλυσης προβλημάτων που πηγάζουν σε μια στρεβλή και τελικά επικίνδυνη θεώρηση δεδομένων, που τελικά μας οδηγεί στο να καταγράφουμε «πάντα έκπληκτοι» όσα την επόμενη ημέρα υποκριτικά ξεχνούμε πως ζήσαμε…
