Πώς να ξεχάσουμε τα παλληκάρια του 1821,αλήθεια,μπορούμε...
να σβήσουμε από τη μνήμη μας τον αγώνα τους για την ελευθερία,
για την πατρίδα μας την Ελλάδα, τους κάμπους και τα βουνά, τη θάλασσα
κι ακόμη το απέραντο του καταγάλανου ουρανού και τον ήλιο.
Πώς να ξεχάσουμε τον ευλογημένο από την Παναγία αγώνα τους,
την πίστη τους τη μεγάλη και την ελπίδα για τον Χριστό Μας,
που ομόρφυναν την πορεία τους και γιγάντωσαν ψυχή και σώμα,
για να αντιπαλέψουν με το σκοτάδι του Τούρκου κατακτητή.
Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και ζωγραφίζουμε ξανά το φως,
γράφοντας με τον χρωστήρα μας , με τα χρώματα της θυσίας τους,
με τα αστεράκια της προσφοράς τους, με το τίμιο αίμα τους
και στολίζουμε την ψυχή τους με δάκρυα ευγνωμοσύνης.
Δύο δάκρυα ευγνωμοσύνης ! για το μεγαλείο της απόφασής τους,
για το θάρρος ,την τόλμη ,την παλληκαριά και την ακλόνητη πίστη τους,
να σταθούν όρθιοι απέναντι στην σκληρότητα κι απανθρωπιά ,
που τέσσερις αιώνες είχε φυλακίσει την πολυπόθητη ελευθερία.
Δύο δάκρυα ευγνωμοσύνης !τώρα και πάντοτε, από τη γενιά μας!
σταλμένα σε γη κα θάλασσα ,στα ουράνια σκηνώματα,
σε όλους τους ήρωες μας, μικρούς και μεγάλους, στις ηρωίδες γυναίκες,
που έκαναν το σώμα τους βωμό θυσίας για την Ανάσταση του γένους μας.
Δύο δάκρυα ευγνωμοσύνης !για τις στερήσεις που πέρασαν,
για το γέλιο και το κλάμα τους, για το χαμόγελό τους,
για κάθε μικρή ελπίδα τους ,για τα παράπονά τους,
στη ζέστη, στο κρύο, στον παγετό, στη θέα του θανάτου.
Δύο δάκρυα ευγνωμοσύνης !ένα κεράκι, ένα μικρό λουλουδάκι,
δύο λόγια απ' τα τρεμάμενα χείλη μας, εμπρός στο καντηλάκι σας,
που σκεπάζεται με την αγάπη του Χριστού Μας, όπως τότε,
που την ημέρα του Ευαγγελισμού της Παναγιάς, άνθισε η ελευθερία!
