Ιστορικά τα καλλιεργούμενα και παραγόμενα τρόφιμα κατά της τρέχουσα περίοδο στην Ευρώπη ιδιαίτερα δε στις Μεσογειακές Χώρες, ακολούθησαν μια χρονική εξέλιξη. Συγκεκριμένα εάν εξαιρέσουμε το λάδι, τις ελιές, το κρασί, τα σταφύλια, το στάρι, τα οποία ήταν γνωστά από αρχαιότατους χρόνους, τα σημερινά τρόφιμα όπως όσπρια, πατάτες διάφορα λαχανικά, φρούτα κ.λ.π, ξεκίνησαν να καλλιεργούνται τους δύο τελευταίους αιώνες, οι γνώσεις των οποίων προήλθαν από διάφορες περιοχές της Αφρικής (Νείλος της Αιγύπτου), της Ασίας, Ωκεανίας, της Αμερικανικής Ηπείρου,κατά την διάρκεια των κατακτήσεων από τους Ευρωπαϊκούς λαούς.
Έτσι λοιπόν είχαμε δύο διαφορετικές εξελίξεις. Η πρώτη αφορά την εισαγωγή νέων φυτών και ζώων στην Ευρώπη και γενικότερα στην αύξηση της κινητικότητας των και η δεύτερη εξέλιξη έχει να κάνει με τον αποικισμό νέων γαιών και την οργάνωση της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής σε αυτές.
Κατά την πρώτη εξέλιξη τα προϊόντα που έγιναν γνωστά, αλλά δεν μπορούσαν να καλλιεργηθούν στην Ευρώπη, ήταν ο καφές, το κακάο , το τσάι , αλλά απέκτησαν ξαφνικά μεγάλη εμπορική αξία.
Γι αυτό οι Ευρωπαίοι κατακτητές αποίκησαν τις χώρες Αφρικής, Ασίας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής με την βοήθεια δε σκλάβων από την Αφρική, προέβησαν στην συστηματική καλλιέργεια καφέ, κακάο, τσάι και γενικότερα προϊόντων που δεν ευδοκιμούσαν στην Ευρώπη και στην συνέχεια εμπορική εκμετάλλευση των.
Όμως κάποια είδη, όπως το βαμβάκι, η σόγια άρχισαν να καλλιεργούνται στην Ευρώπη, γιατί το επέτρεπαν οι καιρικές και εδαφολογικές συνθήκες
Η εντατική όμως καλλιέργεια των τροπικών ειδών (καφέ, κακάο, τσάι), οδήγησε πολύ γρήγορα σε μεγάλη πτώση της γονιμότητας των εδαφών των συγκεκριμένων περιοχών και στην ανάγκη εισαγωγής μέτρων διατήρησης των
Ένα σημαντικό πρόβλημα που προέκυψε ήταν η ασφαλής μεταφορά των νέων καλλιεργούμενων προϊόντων από τις υπερπόντιες περιοχές, στις χώρες της Ευρώπης. Προς τούτο εκσυγχρονίστηκε βιομηχανικά η μεταποίηση των σε μορφές προϊόντων ξηράς κατάστασης και σε συνδυασμό με κατάλληλη συσκευασία, επιτεύχθηκε η ασφαλής μεταφορά των .
Οι καλλιέργειες νέων προϊόντων τροφίμων εφαρμόστηκαν και στις χαρακτηριζόμενες Νέες Χώρες -Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδάς και Μεξικό
Ο εποικισμός των νέων προϊόντων τροφίμων διενεργήθηκε με σύγχρονες μεθόδους και με την χρήση μέσων παραγωγής της γεωργικής επανάστασης, η οποία είχε ήδη ξεκινήσει. Στον Καναδά και στις ΗΠΑ, οι εντατικοί βοσκότοποι ημινομαδικών πληθυσμών, ακόμη και οι περιορισμένες εκτάσεις των αυτοχθόνων γεωργών μετετράπησαν σε καλλιέργειες, οι οποίες σχεδιάστηκαν εξ αρχής με βιομηχανικό χαρακτήρα που περιλαμβάνει τόσο μηχανολογικό εξοπλισμό, όσο και ορθολογική οργάνωση της παραγωγής για εμπόριο κατά κύριο λόγο και όχι για κάλυψη των αναγκών του νοικοκυριού
Η πρόοδος αυτού του τύπου της κερδοσκοπικής γεωργίας ευνοήθηκε από την αυξημένη ζήτηση των ευρωπαϊκών χωρών, όπου αυξήθηκε ο πληθυσμός και ταυτόχρονα ξεκίνησε και η αγροτική έξοδος, αλλά και από επενδύσεις Ευρωπαίων επενδυτών στην γεωργία των <<νέων χωρών>>, για το μέγιστο δυνατό κέρδος
Έτσι εφαρμόστηκαν διάφορα συστήματα, όπως το RANE, που ακολουθήθηκε κυρίως στον Καναδά, κατά μήκος δρόμων και ποταμών και περιελάμβανε διαίρεση της περιοχής σε 290 στρέμματα, το σύστημα Town Ship σε άλλες χώρες, όπως λεπτομερώς περιγράφονται σε κατάλληλα βιβλία.
Σκοπός και των δύο συστημάτων είναι η μαζική παραγωγή για εξαγωγή. Μάλιστα μαζί ο Καναδάς και η ΗΠΑ , με το 7% του παγκόσμιου πληθυσμού, παράγουν το 20% παγκόσμιας παραγωγής σιταριού, το 50% καλαμποκιού, το 25% βαμβακιού και το 40%καπνού και τα οποία εξάγονται με το χαμηλότερο κόστος
Η βιομηχανική επανάσταση στον δευτερογενή τομέα, συμπίπτει με την εκβιομηχάνιση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, Στην γεωργία η εισαγωγή μηχανών όχι για μεταποίηση προϊόντων, αλλά για αγροτικές εργασίες, όπως μηχανές οργώματος, θερίσματος και συγκομιδής, επέφεραν μεγάλη επανάσταση στην παραγωγή και συνεχίζεται
Έτσι λοιπόν όσο το δυνατό περιληπτικά , σήμερα αυξήθηκε η παραγωγή τροφίμων σε παγκόσμια κλίμακα και καλύπτει την διατροφή του ανθρώπου στη γη, περίπου στο 60% του πληθυσμού της
