Οι μελισσοκόμοι, που γνωρίζουν την κατάσταση από πρώτο χέρι, κρούουν τον “κώδωνα” του κινδύνου, κάνοντας λόγο για αφανισμό τόσο του κλάδου όσο και του ζωικού κεφαλαίου
Ο ένας μετά τον άλλο καταρρέουν οι κλάδοι του πρωτογενούς τομέα, που βλέπουν την παραγωγή τους να μειώνεται και οι παραγωγοί, χωρίς στήριξη, δεν ξέρουν τι να κάνουν... Μετά την πανώλη, που προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στους κτηνοτρόφους, στην πιο κρίσιμη στιγμή της βρίσκεται και η μελισσοκομία τόσο στην Κρήτη όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο.
Η παραγωγή μελιού φέτος είναι η λιγότερη που έχει υπάρξει ποτέ στα χρονικά, σημειώνοντας μείωση σε ποσοστό έως και 90% σε κάποιους παραγωγούς. Ειδικά στο θυμαρίσιο μέλι, για το οποίο φημίζεται η Κρήτη και όμοιό του δεν υπάρχει σε όλο τον κόσμο, η μείωση της παραγωγής είναι τραγική, με το θυμάρι να έχει σχεδόν χαθεί, όπως λένε οι μελισσοκόμοι. Σύμφωνα με τα στοιχεία, η ίδια απελπιστική κατάσταση επικρατεί και στα υπόλοιπα νησιά, όπου η παραγωγή μελιού παρουσιάζει μεγάλη μείωση σε ποσοστό που αγγίζει το 90%, με τις καλοκαιρινές ποικιλίες, όπως το παλιούρι, το έλατο ή ακόμα και το θυμάρι να τείνουν προς εξαφάνιση. Το μόνο που ενδεχομένως να σώσει κάπως την κατάσταση, σε τοπικό τουλάχιστον επίπεδο, αναμένεται να είναι το πευκόμελο, κάτι που όμως μένει να φανεί τον Σεπτέμβριο, αν και, όπως εκτιμάται, και σε αυτό το κομμάτι η παραγωγή παρουσιάζει φθίνουσα πορεία.
Οι μελισσοκόμοι, που γνωρίζουν την κατάσταση από πρώτο χέρι, κρούουν τον “κώδωνα” του κινδύνου, κάνοντας λόγο για αφανισμό τόσο του κλάδου όσο και του ζωικού κεφαλαίου. Οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, της ανομβρίας και κατ' επέκταση η ξηρασία και οι καύσωνες δημιούργησαν προβλήματα στην παραγωγή μελιού απ’ άκρη σ’ άκρη στην Ελλάδα.
Την ίδια στιγμή, το αυξημένο κόστος παραγωγής και οι ελληνοποιήσεις εισαγόμενων μελιών, ήρθαν να δώσουν τη χαριστική βολή στον κλάδο, με το μέλλον της μελισσοκομίας να κρίνεται αβέβαιο, πράγμα που οδηγεί ολοένα και πιο πολλούς παραγωγούς στο να εγκαταλείπουν το επάγγελμα...
Τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η μελισσοκομία στην Κρήτη περιγράφει στη “Νέα Κρήτη” και το neakriti.gr ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Ηρακλείου Ευθύμιος Κουδουμαλιωτάκης, τονίζοντας πως «η μείωση για κάποιους παραγωγούς κυμαίνεται στο 60-90%. Η κλιματική αλλαγή, δυστυχώς, έχει καταστρέψει τη μελισσοκομία στην Κρήτη φέτος. Στην Κρήτη έχουμε το θυμαρίσιο μέλι, όπως και πευκόμελο. Το μεγάλο πρόβλημα παρουσιάζεται στο θυμαρίσιο μέλι. Όλο τον καιρό οι παραγωγοί δεν έβρισκαν γύρη. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει πράσινο πουθενά λόγω της ανομβρίας, η ανάπτυξή του δεν είναι κανονική όπως ήταν παλιά, οπότε και έχουμε μειωμένους πληθυσμούς. Η παραγωγή στο πεύκο περιμένουμε να ξεκινήσει, όμως δεν ξέρουμε τι θα μας δώσει. Κατά συνέπεια όμως και το πευκόμελο θα είναι πάρα πολύ μειωμένο και αυτό με τη σειρά του».
Οι μέλισσες λιμοκτονούν και οι κυψέλες καταρρέουν
Αντίστοιχη κατάσταση, όπως επισημαίνει ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Ηρακλείου Ευθύμιος Κουδουμαλιωτάκης, είχε σημειωθεί και κατά το παρελθόν, συγκεκριμένα κατά τη χρονική περίοδο 2017-2018, όπου λόγω των μειωμένων βροχοπτώσεων και τότε είχε ομοίως μειωθεί κατά πολύ η παραγωγή μελιού. Όμως μείωση της παραγωγής σε τόσο μεγάλο βαθμό όπως φέτος δεν έχει σημειωθεί ξανά.
Το μέλι είναι ένα από τα αγροτικά προϊόντα που έχουν πληγεί από την κλιματική αλλαγή. Όπως μάλιστα χαρακτηριστικά επισημαίνουν οι μελισσοκόμοι, οι μέλισσες καταρρέουν, καθώς δεν ολοκληρώνεται ο βιολογικός τους κύκλος και κάπως έτσι ξεκινάει το πρόβλημα...
«Η φετινή χρονιά ήταν χειρότερη από εκείνη του 2017 και αυτό άρχισε να φαίνεται από τα τέλη Απριλίου και μετά. Λόγω του ότι δεν είχαμε σημαντικές βροχοπτώσεις, τα άνθη δεν έκλειναν τον κύκλο τους ομαλά, δεν άνθιζαν δηλαδή. Και αν άνθιζαν, οι μέρες που κρατούσε αυτή η διαδικασία ήταν πολύ λίγες. Ειδικά εκεί προς τα τέλη Μαΐου άρχισαν τα πάντα να ξεραίνονται. Μέχρι και σήμερα λοιπόν δεν υπάρχει ανθοφορία για να βρει η μέλισσα νέκταρ και γύρη έτσι ώστε να αναπαραχθεί. Συνεπώς έχουμε και πάρα πολλές λιμοκτονίες μελισσών. Οι κυψέλες παράλληλα καταρρέουν... Πάμε στα μελισσοκομεία και επιστρέφουμε με άδειες κυψέλες και με την παραγωγή να είναι ελάχιστη. Βλέποντας γύρω μας αυτή την απελπιστική κατάσταση, κρίνεται απολύτως αναγκαίο το ζωικό κεφάλαιο που έχει απομείνει να σωθεί οπωσδήποτε, διότι τα πράγματα στο μέλλον δε θα είναι καλά», πρόσθεσε ο κ. Κουδουμαλιωτάκης, υπογραμμίζοντας έτσι πως έχουμε φτάσει στο σημείο να παρατηρείται πολύ μεγάλη μείωση του ζωικού μας κεφαλαίου, το οποίο κινδυνεύει να αποδεκατιστεί αν δε ληφθούν άμεσα μέτρα...
Η Πολιτεία οφείλει να αγκαλιάσει το επάγγελμα
Οι μειωμένες παραγωγές, το βάρος από τον τραπεζικό δανεισμό, αλλά και οι αθρόες εισαγωγές αποτελούν τους βασικούς λόγους που συνέβαλαν ώστε ο κλάδος να στενάζει οικονομικά και πολλοί μελισσοκόμοι να βρίσκονται στα πρόθυρα χρεωκοπίας. Δεν είναι μάλιστα λίγοι οι παραγωγοί που, υπό αυτές τις συνθήκες, εγκαταλείπουν το επάγγελμα, διότι οσμίζονται πως δεν υπάρχει μέλλον.
«Μόνο στον Σύλλογό μας καταγράφεται μια μείωση 10% των παραγωγών αυτή τη στιγμή. Οι βουλευτές του Ηρακλείου γνωρίζουν την κατάστασή μας. Τους έχουμε ενημερώσει. Δυστυχώς, από τα μηνύματα που λαμβάνουμε η κατάσταση είναι σχεδόν ίδια και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Η Ομοσπονδία Μελισσοκόμων θα καταθέσει φάκελο με πολλά στοιχεία που αναδεικνύουν το πρόβλημα και περιμένουμε από την Πολιτεία να σκύψει στο πρόβλημά μας...», σημειώνει ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Ηρακλείου.
Στην προσπάθεια να σωθεί ό,τι είναι δυνατόν, προκειμένου να μην καταστραφεί και αυτός ο κλάδος του πρωτογενούς τομέα, όπως προσθέτει ο κ. Κουδουμαλιωτάκης, «έχουμε έρθει σε επαφή με την Περιφέρεια Κρήτης και συγκεκριμένα με τον αντιπεριφερειάρχη κ. Τζεδάκη. Έχουμε συστήσει με δική του πρωτοβουλία μια επιτροπή από έναν καθηγητή Πανεπιστημίου και έναν βοτανολόγο ειδικό στο αντικείμενο, προκειμένου να μας πιστοποιήσουν γιατί το θυμάρι φέτος δε μας έδωσε την παραγωγή που μας έδινε κάθε χρόνο. Περιμένουμε τα αποτελέσματα των ερευνών, έτσι ώστε στη συνέχεια να ζητήσουμε από το υπουργείο να αποζημιωθούμε από αυτήν την οικονομική ζημιά που έχουμε υποστεί λόγω της μειωμένης παραγωγής, καθώς δε θα μπορέσουμε να ζήσουμε», τόνισε ο κ. Κουδουμαλιωτάκης.
Η μελισσοκομία είναι ένας δυναμικός κλάδος της Ελλάδας, ο οποίος βρίσκεται εκτός ενισχύσεων, επιδοτήσεων από την ΚΑΠ, αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ κ.λπ. Οι μελισσοκόμοι παλεύουν μόνοι τους να επιβιώσουν, οπότε και μετά από αυτή τη μείωση στην παραγωγή τους προσδοκούν σε μια γενναία ενίσχυση από την Πολιτεία, γιατί αλλιώς δε θα υπάρξει μελισσοκομία στην Ελλάδα. Κανένας μελισσοκόμος δε θα μπορέσει να αντέξει τα υψηλά κοστολόγια, με αποτέλεσμα, όπως σημειώνουν οι παραγωγοί, η νοθεία και οι ελληνοποιήσεις στο μέλι να βασιλεύουν, αφανίζοντας και βγάζοντας τους ίδιους από τον χάρτη.
«Πού να αντέξουμε κι εμείς όλη αυτή την κατάσταση. Ευχόμαστε να καταφέρουμε να σώσουμε το ζωικό κεφάλαιο, διότι του χρόνου δυστυχώς δε θα έχουμε μέλισσες. Ελπίζουμε η Πολιτεία να αντιμετωπίσει το θέμα με στρατηγικές τέτοιες που θα βοηθήσουν τον μελισσοκόμο ειδικά στην Κρήτη», καταλήγει ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Ηρακλείου, που εκπέμπει SOS και στέλνει έτσι το δικό του μήνυμα στην Πολιτεία.
neakriti.gr
