Ο καιρός από το πρωί είχε χαλάσει.
Μαύριζε από γύρου γύρου ο ουρανός και η ατμόσφαιρα μύριζε βροχή...
Στο καφενείο του χωριού ήταν μαζωμένα τα κοπρόσκυλα από νωρίς νωρίς...
Ο καφετζής είχε ετοιμάσει μεζέ και οι τσικουδιές κατέβαιναν σαν το νερό...
- Ο τη μπαντέρμη α δε καίει σα ντη φωθιά ...είπε ο Λευτέρης ο ρημαδόρος του χωριού και τινάχτηκε ολόκληρος...
Η αστραπή φώτισε όλο το χωριό και μια απότομη βροχή κόντεψε να τους πνίξει σαν τους ποντικούς μέσα στον μικρό καφενέ...
Καρεκλοπόδαρα έριχνε και παράσερνε κλαδιά και πέτρες...
Τα νερά μπήκαν μέσα στο καφενείο και με τη σκούπα τα έσπρωχναν όλοι έξω...
Μόνο ο Λευτέρης είχε ανέβει πάνω στην καρέκλα για να μην βρέξει τα καινούρια του στιβάνια...
-Κατέβα από την καθέκλα κουζουλέ να βοηθήξεις για θα σου βγάλω μαντινάδες και θα ντρέπεσαι να πορίσει από το κονάκι σου κι όξω... του φώναξε αγριεμένος ο καφετζής...
Ένα ''πηδαράκι'' έπαιξε ο Λευτέρης από τη καρέκλα μα για κακή του τύχη γλίστρησε και έκατσε με τα οπίσθια πάνω στα λασπόνερα...
-ΩΩΩ ανάθεμα σε καφετζή και χάλασα τα στιβάνια και τη γ-καινούργια γκυλότα μου...
Το γέλιο του καφετζή του έπεσε βαρύ και σκέφτηκε πως να τον εκδικηθεί...
-Κοπέλια εσκέφτηκα μόλις πάψει η βρόχα να πάμε στσι χοχλιούς..είπε ο Λευτέρης...
-Σ ' ήντα χοχλιούς να πάμε μπρε΄συ κουζουλέ που εσύ τσι γνωρίζεις μόνο μπουμπουριστούς;
-Ε για ούλα υπάρχει η πρώτη φορά, να πάμε εδά που το 'χω όρεξη και δε κατέεις... η τύχη του πρωτάρη, ετσά δε ντο λένε; Και θα πάω εγώ στο κονάκι μου να αλλάξω ρούχα θα σου ΄φερω και ένα τσουβάλι να τσι βάνεις, εντάξει μπρε καφετζή;
-Άμε εσύ για το τσουβάλι κι εγώ θα ανάψω τα φαναράκια...άντε κοπέλια ετοιμαστείτε κι εσείς να πάμε ούλοι παρέα να βρούμε κιαμμιά τσικαλέ χοχλιούς να τσι μαγερέψουμε.
Μεγάλη παρέα μαζευτήκανε και ξεκινήσανε...
Ο καφετζής βαστά το τσουβάλι που του έφερε ο Λευτέρης,
ήταν γνωστό πως ήταν ο καλύτερος χοχλιδομαζωχτής... δέκα δέκα τους χούφτωνε από το χώμα και έριχνε στο τσουβάλι....
Ο Λευτέρης από πίσω του ακλουθεί κατά πόδα..Μάζωνε κι αυτός και κοντογέμισε το τσουβαλάκι του...
-Μπρε συ Λευτέρη , ήντα γίνεται , εγώ μαζώνω και το τσουβάλι μου δε βαραίνει καθόλου...κι εσύ το κοντογέμωσες...ήντα παράξενα πράματα είναι ετούτα απόψε;
-Η τύχη του πρωτάρη κακομοίρη καφετζή, εγύρισε ο τροχός ήντα να σου κάμω ;
Δεν πέρασε πολύ ώρα και το τσουβάλι του Λευτέρη γέμισε ως απάνω...
-Κοπέλια εγώ θα πάω το τσουβάλι στο κονάκι και θα ξαναγιαγύρω...
Τον σταυρό τους κάνανε όλοι με την προκοπή του τεμπελόσκυλου του χωριανού τους...
μα πάλι λέγανε πως έσπασε ο διάολος τον πόδα του και ο Λευτεράκης επρόκοψε ξαφνικά...
Δεν πέρασε πολύ ώρα κι ακούσανε λιρομπαντουρίσματα...να κοντοσιμώνουνε στο χωράφι που ήτανε οι χοχλιδομαζωχτές...
Εστέσανε τ' αυτί και ακούσανε το Λευτέρη να τραγουδεί:
-Τη τρυπημένη τη χριγιά έδωκα του Μιχάλη
και πέφτανε ντου οι χοχλιοί...κι έβανα στο τσουβάλι...
Όπα όπα έβανα στο τσουβάλι...
Εμένα που όλο κουζουλό με ανεβοκατεβάζει
γι αυτό και του τηνε έφερα και τονε κάνω χάζι...
Όπα όπα και τονε κάνω χάζι...
Ακόμα τονε κυνηγά ο καφετζής γύρω γύρω από την πλατειά...
Oι μαντινάδες και οι στίχοι που στείλατε με την λέξη χειμώνας κλπ:
Λεουνάκης Νεκτάριος (Συρίλι Χανιά)
Tο σ' αγαπώ ζωγράφισα...στο σύννεφο που κλαίει...
και κάθε στάλα....έγινε..ψίθυρος και στο λέει.....
Δεν έχω βαροχειμωνιά....κι ούτε χιονιού εικόνα...
στο κάδρο τση αγάπης ..μας...εσύ 'σαι αλκυόνα
Μέρες ζεστές και λιόλουστες...σκορπίζεις στην καρδιά μου...
χτίζεις φωλιά στον βράχο μου...και λάμπει η θάλλασσά μου…
Καζά Μαρία (Χίος)
Φύσηξε δυνατός βοριάς κι επάγωσε τα όλα,
κι εσβησ' η ζέστη της καρδιάς του έρωτα μου η φλόγα.
Κι εκεί που η ζέστη έκαιγε τα φύλλα της καρδιάς μου,
σκέπασε βαρυχειμωνιά τα συναισθήματα μου.
Κι ότι κι αν ζήσαμε μαζί σκορπήσαν σαν το χιόνι
στη λύσσα του κακού βοριά που όπου φυσά παγώνει.
Τζανοδημήτρης Δημήτρης (Γούβες Ηρακλείου)
Έχασ'η ζήση τη χαρά... κακοβαστά η πατρίδα
Βαρύς χειμώνας γειάγειρε...κι ήκλεψε καθ'ελπίδα.
Δεν είναι σκιάς οι αρχόντοι τζη μ 'ουδέ κι η σκλαβουνιά τζη
μον-νας λαός απού'μαθε ...να κλέφτει τα όνειρα τζη.
Ζαχαριουδάκης Ευθύμης (Μεγάλη Βρύση Ηρακλείου)
Τσίκνα θωρώ κακό καιρό χειμώνα αναμένω.
κ' έχω και γρίπη του σεβντά που μ έχει ποθαμένο.
Χαλκιαδάκη Αλεξάνδρα (Ηράκλειο)
Πόσο πολύ σ' αγάπησα... το 'δες στη καταιγίδα
τότες απού πνιγόσουνα και γίνηκα σανίδα...
Φαίνεται πως το ξέχασες και κάνεις τον καμπόσο
μα πάλι γώ στα δύσκολα τη χέρα θα σου δώσω...
Αυτό θα πει αληθινή αγάπη, να κατέχεις
κι ας μην το ένοιωσες ποτέ γιατί καρδιά δεν έχεις...
Αγγέλα (Ηράκλειο)
Χειμώνας πάλι έφτασε και είσαι μακριά μου
του μισεμού σου ο καημός παγώνει την καρδιά μου.
Καλλιτσουνάκη Αθανασία (Ρέθυμνο)
Δε με τρομάζει η καταχνιά κι παγωνιά του τόπου Φοβάμαι αυτή που κρύβεται μες τη ψυχή τ' ανθρώπου... Χειμώνα μπήκε παγωνιά μουντός καιρός μου μοιάζει Από όταν εχωρίσαμε μόνο σκοτάδι βγάζει ... Και πώς να παρηγορηθώ... όλη η ζωή μου αγώνας τσίκνα σκοτίδι παγωνιά παντοτινός χειμώνας...
Κουκλινός Αντώνης (Ασήμι Μονοφατσίου Ηράκλειο)
Κ' αν έχει βαρυχειμωνιά,.. κρυγιώτη δε με πχιάνει γιατί 'χω τη ν' αγάπη σου να με γλυκοζεστάνει..
Λεώνης Γιάννης (Αθήνα)
Μα πως να δέσει μια φιλιά ένα καιρό γκρινιάρη που 'χει χειμώνα στη καρδιά στσ' αγκάλες τση Γενάρη.... Καλλιά 'χω ολόγρος στο χιονιά μακρά τση κι ας το στρώνει κι ας είναι σα ντη γλώσσα τζη δυό πιθαμες το χιόνι...
Σκουντριδάκης Σήφης (Κουρνάς Αποκορώνου Χανιά)
Θωρώ γδηνούντε τα δεντρά χειμώνας θα σιμώνει Κι ο καθαής τα ρούχα ντου βρίχνει κι' αναμαζώνει... Πώς θα 'χει βαροχειμωνιά θα 'ναι πολλοί οι λόγοι
Τα μερομήνια λέσιντο κι μετεωρολόγοι... κι' οφέτος θα βαροντηθώ κι' όξω δε βγαίνω πούρι μι χώνετε ό Κορωνιός πέρα είς το παπούρι...
Μια συνταγή παλεϊκιά α' θέλετε γροικάτε ειδάλος με δυό τρία ψιού εις το γιατρό νά πάτε... Στη παρασιά σένα τζισβέ κρασί με πιπερόνια δυό κατοστάρες μαρουβά και πλάκα τα γαλόνια... Με τη κερά ντου εντριβές ο γης τ' αλλού να κάνει Κι απόης σκιάς σκαρνέματα π' αθρώπου νους δε βάνει..
(Πλάκα τα γαλόνια= να μεθύσει
(σκαρνέματα=παιχνίδια)
Κουτσάκη Χρυσούλα (Αντισκάρι Ηρακλείου)
Χειμώνα έχω στο κορμί και στη γ-καρδιά χιονίζει
γιατί τσ' αγάπης ο καημός τη σκέψη βασανίζει... Με χειμωνιάτικο καιρό κάθε φιλί σου μοιάζει
κι' παγωνιά τσ' αγάπη σου στα χείλι ξεπαγιάζει...
Καλλιτσουνάκη Γιάννα (Ασκύφου Σφακίων Χανιά)
Δεν με τρομάζει η βροχή κι ας γίνει καταιγίδα
τη ζεστασιά τσ’ αγάπης σου ένιωσα απ' όντε σ’ είδα..
Με ένα σου γέλιο ζέστανες ολόκληρη την πλάση
κι ήρθενε πάλι η άνοιξη λίγο πριν χειμωνιάσει...
Ανέ σου πω το σ' αγαπώ και εγώ μην με πικράνεις
λόγια ποτέ του χωρισμού στα χείλη σου μην βάνεις...
Μπορώ για την αγάπη σου να αντέχω κακουχίες
κι ας τσ’ άλλους να τρομάζουνε απλές κακοκαιρίες…
Λιονής Γιάννης (Ατσιπόπουλο Ρέθυμνο)
Μην έχεις βαρυχειμωνιά στα όμορφα σου μάτια
γιατί μου κάνεις το κορμί χίλιες φορές κομμάτια...
Αστράφτει και κουφοβροντά και κουκοσάλι ρίχνει
μα ξαστεριά δε ντη θωρώ κι απελπισιά με βρίχνει...
Κρύο χειμώνας και χιονιάς διαβαίνουν τη ζωή μας
μα έρχεται η άνοιξη και γιαίνει την πληγή μας....
Κουλιζάκη Ελπίδα (Φρες Αποκορώνου Χανιά)
Άρχισε να φυσά πολύ.... βρέχει κι έβαλε κρύο....
που' σαι που εδά τα χέρια μου χρειάζονται άλλα δύο...
Γαριπαντώνης (Νίβρυτος Ζαρός Ηρακλείου)
Μες στο μπαξέ του έρωντα εφύτεψα τσ΄ελπίδες
που δε τζη πιάνει ο χιονιάς μήτε οι καταιγίδες...
Σηφάκης Γιώργης -Σιμισακογιώργης (Ρέθυμνο)
Δε με φοβίζει ο χιονιάς κι ανε το ρίχνει στούπες
με ζέστανε το βλέμμα σου και οι ευχές που μου' πες...
Δε με τρομάζει ο καιρός που φεύγει και διαβαίνει
όταν ξοπίσω καθαρή η στράτα μου πομένει...
Δε με πειράζει να γραθώ , σα χιόνι ανέ λιώσω
φτάνει εκειά που χρειαστεί βοήθεια να δώσω...
'Ερχεται βαρυχειμωνιά και για να ζεσταθούμε
ο γης στον άλλο πιο κοντά θα πρέπει να σταθούμε...
Στεφανάκης Μιχάλης (Γάλλου Ρέθυμνο)
Χειμώνιασε η σκέψη μου μα ότι και να γίνει
ως κι αν γερνάει το κορμί θ' αναθυβάλει εκείνη...
Σα χειμωνιάσει η ζωή και η καρδιά παγώσει
μόνο η αγάπη το μπορεί το χιόνι να το λιώσει...
Παπαδάκη Κωνσταντίνα (Μεγαλόπολη Αρκαδίας)
Μια ρίμα μ' όρισαν να πω μα πως να τσι συνάξω
σε λίγους στίχους τσ' ομορφιές και να τσι συνταιριάξω...
Για τα πανώρια σου μαλλιά που ποταμοί μου μοιάζουν
τα γαλανά τα μάθια σου π' όλους τσι συναρπάζουν...
Τσι ροζαλιές σου τσι παριές που με το δείλι μοιάζουν
κι όσοι θωρούν τζι στέκουνται και τσι αποθαυμάζουν...
Κι όλοι τως σε καλοθωρούν κι ανοίγει η όρεξή τως
κι Ελλάδα μου σε ρέγονται μόνο για ονομή τως...
Κι ετσά μια βαρυχειμωνιά σκεπάζει τη γ-καρδιά σου
σα σκέφτεσαι τη μοίρα τως που θα 'χουν τα παιδιά σου...
μα όσο έχεις γόνους σου, που 'χουν ψυχή και σθένος
μη φοβηθείς πως θα σβηστεί το εδικός σου έθνος...
Νικηφόρος Νικόλαος (Αξός Μυλοποτάμου Ρέθυμνο)
Δε παγουδιούνε οι πληγές χειμώνα καλοκαίρι
και λαχταρώ την άνοιξη κοντά μου να σε φέρει
Βοτζάκη Κατερίνα (Ρέθυμνο)
Κακοκαιριά...και σκέφτηκα που να 'ναι τέθοια μέρα
που όντε με τρόμαζαν βροντές μου βάστανε τη χέρα...
'Αστραψε και εβρόντηξε στα πέρατα του κόσμου
κι ούτε μια σκέψη ντου να 'ρθει να πει ...φοβάσαι φως μου...
Το επόμενο μας θέμα θα είναι το Αρκάδι...Γράψτε ότι θέλετε με τις λέξεις , πατρίδα, ελευθερία κλπ...
Επικοινωνία στο 6981872714...
Σας ευχαριστώ πολύ!
