Το νερό προέλευσης διαφόρων πηγών, για να χαρακτηριστεί πόσιμο θα πρέπει να πληροί κάποιες σοβαρές προϋποθέσεις, σύμφωνες με σχετικές Νομοθετικές Δ/ξεις, εναρμονισμένες με την Οδηγία 98/83/Ε.Ε, η οποία καθορίζει τις παραμέτρους παρακολούθησης για την πιστοποίηση της ποιότητας του πόσιμου νερού και τις αντίστοιχες οριακές τιμές, οι οποίες θα πρέπει να τηρούνται στη βρύση του καταναλωτή.
Οι σχετικές Δ/ξεις με την καταλληλότητα του πόσιμου νερού, της Ελληνικής Νομοθεσίας ΚΥΑV2/2600/2001, εναρμονίστηκαν, με τις παραμετρικές τιμές της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 98/83/Ε.Ε και επιπρόσθετα τέθηκαν συμπληρωματικές παράμετροι παρακολούθησης της ποιότητας του νερού.
Αργότερα εκδόθηκε νέα οδηγία η με αριθμό 2015/1787/ΕΕ, η οποία συμπεριέλαβε νέες τροποποιήσεις της προγενέστερης Οδηγίας 98/83/Ε.Ε για την ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης.
Το Υπουργείο Υγείας εξέδωσε νέα Υγειονομική Διάταξη-ΚΥΑ, με την οποία καθορίζονται χημικές, φυσικές και μικροβιολογικές προϋποθέσεις παρακολούθησης της ποιότητας του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης, καθώς και οι αντίστοιχες ανώτατες επιτρεπόμενες συγκεντρώσεις τους.
Θα ήθελα να σταθώ εδώ και να αναφέρω ότι δεν είναι αναγκαίο να περιγράψω τα ανώτατα όρια χημικών, φυσικών και μικροβιολογικών προϋποθέσεων. Εξ άλλου σε κάθε συσκευασία εμφιαλωμένου πόσιμου νερού, υποχρεωτικά αναφέρονται εκτός των στοιχείων της Εταιρείας εμφιάλωσης, της πηγής υδροληψίας και τα χημικά, φυσικά και μικροβιολογικά χαρακτηριστικά.
Άλλες χημικές παράμετροι που δεν προκαλούν κάποια προβλήματα στη δημόσια υγεία, αλλά επηρεάζουν κυρίως την αισθητική αξία του πόσιμου νερού, είναι η γεύση και οσμή.
Το νερό για να είναι πόσιμο εκτός των παραπάνω προϋποθέσεων χημικών, φυσικών και μικροβιολογικών, θα πρέπει να έχει ευχάριστη γεύση, οσμή και καθαρότητα.
Οι προϋποθέσεις όλες αυτές εξασφαλίζονται, όταν η πηγή υδροληψίας είναι αρκετά μακριά από κατοικημένες περιοχές και σε μεγαλύτερο ύψος εδάφους π.χ όπως πηγές σε όρη Ψηλορείτη, Λευκά Όρη και αλλού.
Ένα σημαντικό θέμα που ετέθη είναι η αξιολόγηση διαθεσίμων τοξικολογικών ερευνών, σχετικά με την παρουσία του εξασθενούς χρωμίου στο πόσιμο νερό επιφανειακών και υπογείων και η επίδραση του στη δημόσια υγεία.
Διευκρινίζοντας σε όσους δεν γνωρίζουν το χρώμιο, είναι ένα στοιχείο που συναντάται στη φύση σε πετρώματα, ζώα, φυτά και σε εδάφη. Συνήθως βρίσκεται στη φύση με τη μορφή τρισθενούς χρωμίου που είναι και η πιο συνηθισμένη του μορφή στο φυσικό περιβάλλον και με τη μορφή εξασθενούς χρωμίου που συνήθως σχετίζεται με βιομηχανικές δραστηριότητες.
Το τρισθενές χρώμιο είναι απαραίτητο για τον άνθρωπο, γιατί χρησιμοποιείται στο μεταβολισμό της γλυκόζης, των πρωτεϊνών και των λιπών. Αντίθετα το εξασθενές είναι ιδιαίτερα τοξικό, όταν εισέρχεται στον ανθρώπινο οργανισμό, μέσω της αναπνοής ή της κατάποσης, αλλά ο άνθρωπος διαθέτει διάφορους μηχανισμούς αντιμετώπισης της τοξικότητας του, όταν βρίσκεται στο πόσιμο νερό ή στις τροφές, γιατί μετατρέπει το εξασθενές σε τρισθενές χρώμιο κατά την διαδικασία της χώνευσης.
Επειδή το εξασθενές χρώμιο δύσκολα μπορεί να μετρηθεί, οι κανονισμοί των ανεπτυγμένων χωρών αναφέρονται στο καθορισμό ορίων με όρους ολικού χρωμίου.
Το όριο σε ολικό χρώμιο της Ελληνικής νομοθεσίας για το πόσιμο είναι 50μg/lit και είναι το ίδιο με αυτό της Κοινοτικής Οδηγίας 98/83.Επίσης το ίδιο προτείνεται και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας(WHO) και άλλων Παγκόσμιων Κανονισμών (Καναδά,Αυστραλία), ενώ ο Κανονισμός των ΗΠΑ θέτει όριο ολικού χρωμίου στο πόσιμο νερό τη συγκέντρωση των 100μg/lit.
Από τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα, ότι θα πρέπει να διαβάζονται τα αναγραφόμενα στοιχεία που προβλέπονται από την σχετική νομοθεσία, στις ετικέτες των εμφιαλωμένων πόσιμου νερού και συγκεκριμένα, την ανάλυση των περιεχομένων μεταλλικών στοιχείων, τις πηγές υδροδότησης, την Εταιρεία Εμφιάλωσης και την χρονολογία ανάλωσης.
Ακόμη πρέπει να προμηθευόμαστε και να διατηρούμε τα εμφιαλωμένα νερά, σε χώρους δροσερούς και σκιερούς.
