Η δεινή οικονομική θέση των κτηνοτρόφων δεν ευνοεί ιδιαίτερα τη διαπραγματευτική τους θέση, ενώ οι βιομηχανίες από την πλευρά τους δεν πρόκειται να προχωρήσουν σε δεσμευτικές συμφωνίες μεγάλης διάρκειας αν δεν δουν πρώτα τις διαθέσεις των διεθνώς αγορών και φυσικά των μεγάλων δικτύων λιανικής, ως προς την τιμή με την οποία θα μπορούσαν να αγοράσουν τη φέτα.
Προς το παρόν, αυτό που ανησυχεί την πλευρά των παραγωγών και των εκπροσώπων τους στις μεγάλες οργανώσεις είναι οι προκαταβολές με τις οποίες η μεταποιητική βιομηχανία, διαμορφώνει τις συνθήκες για την επόμενη σεζόν. Πιο συγκεκριμένα, η δεινή οικονομική θέση στην οποία βρίσκονται χιλιάδες κτηνοτρόφοι, τους υποχρεώνει ακόμα περισσότερο φέτος να κάνουν χρήση του «θεσμού» των προκαταβολών, ακόμα και αν οι βιομήχανοι δεν ανοίγουν τα χαρτιά για την τιμή με την οποία θα κινηθούν τον επόμενο χρόνο. Από την άλλη οι προκαταβολές δεσμεύουν τους παραγωγούς, έστω και τυφλά, ότι θα παραδώσουν το γάλα και την επόμενη χρονιά… εκεί όπου θα κάτσει η αγορά.
Ποιος όμως ορίζει τελικά, που θα κάτσει η αγορά; Οι παραγωγοί; Σε καμιά περίπτωση. Βεβαίως η βιωσιμότητα των εκμεταλλεύσεων είναι κάτι το οποίο δείχνει να λαμβάνει υπόψη της, ειδικά σ’ αυτή τη φάση, η γαλακτοβιομηχανία. Αυτό όμως αφήνει περιθώρια για δύο μέτρα και δύο σταθμά. Έτσι είναι βέβαιο ότι οι μεγάλες μονάδες θα τύχουν καλύτερης μεταχείρισης από τη βιομηχανία. Αντίθετα οι μικρές και ειδικότερα οι απομονωμένοι μικροί παραγωγοί, θα περάσουν δύσκολα.
Αυτοί οι οποίοι θα μπορούσαν και πάλι να παίξουν έναν εξισορροπητικό ρόλο είναι βέβαια οι συνεταιρισμοί. Υπάρχουν συνεταιρισμοί οι οποίοι, ειδικά σ’ αυτή τη φάση, λόγω της ελλειμματικότητας αλλά κυρίως λόγω της ζήτησης που παρουσιάζει το προϊόν, μπορούν να πιέσουν την κατάσταση προς έναν αξιόπιστο στόχο. Αν δεν είναι το 1,80 ευρώ που κάπως απαιτητικά έχει τεθεί από τους Θεσσαλούς στις τελευταίες συναντήσεις, σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον να δούμε την τιμή παραγωγού να διαμορφώνεται κάπου εκεί κοντά. Όχι για να κεφαλαιοποιήσουν κάποιοι (κομματικά ή προσωπικά) την επιτυχία αλλά για να ανοίξει ένας νέος δρόμος για το επίπεδο στο οποίο οφείλει να κινηθεί σήμερα η εγχώρια κτηνοτροφία.
Το ξέρουν όλοι πολύ καλά πως με αυτά τα κόστη (ζωοτροφές, ενέργεια, τεχνολογία, μεταφορικά κ.α.) και με τις τιμές των προηγούμενων χρόνων, μέλλον για τη κτηνοτροφία και ειδικά για τα αιγοπρόβατα δεν υπάρχει. Ακόμα και τα… κορόιδα που κρατούσαν ψηλά το λάβαρο της παραγωγής, κυρίως από μεράκι, τελειώνουν. Μαζί και η πολιτική του διαίρει και βασίλευε που ακολουθούσε η βιομηχανία.
Θα χρειασθεί ένας άλλος σχεδιασμός, με μακρύ ορίζοντα και με ισότιμη ενεργό συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων. Εκεί, η διεπαγγελματική της Φέτας θα μπορούσε να επιτελέσει σημαντικό ρόλο. Προς το παρόν δεν ακούγεται πουθενά.
Δύσκολα η υποχώρηση τιμών σε ζωοτροφές και ενέργεια
Η υπερθερμασμένη ζώνη γάλακτος δύσκολα θα βρει καταλύτη αποκλιμάκωσης στο πεδίο των ζωοτροφών και της ενέργειας, αφού μέχρι στιγμής και ώσπου να φτάσουν στην ευρωπαϊκή αγορά και οι πρώτες ικανές ποσότητες καλαμποκιού, οι τιμές δείχνουν να διατηρούνται στα υψηλά του εύρους. Υπενθυμίζεται ότι στο καλαμπόκι εστίαζαν αρκετοί μερικές εβδομάδες νωρίτερα, προκειμένου να εντοπίσουν την κατεύθυνση που θα μπορούσαν να είχαν τα συμβόλαια για το γάλα της νέας περιόδου.
Η ξηρασία στην Ευρώπη έχει δείξει πως το έλλειμμα θα είναι μεγάλο, ενώ και τα ουκρανικά δημητριακά απελευθερώνονται με ρυθμούς 50% κάτω του συνηθισμένου. Νέα ζήτηση στη διεθνή αγορά ενδέχεται να έρθει και από την Κίνα, η μισή επικράτεια της οποίας δοκιμάζεται από έντονη ξηρασία.
agronews.gr
