Ένας κτύπος στην πόρτα ακούγεται τώρα…μια φωνή…
την καρδιά μου προτρέπει… απαλά μου μιλά… με καλεί…
να υπάγω στον τόπο εκεί… στου Χριστού μας τα Άγια μέρη.
Ταραχή κι αγωνία μαζί… χρέος βαρύ…κι ευθύνη μεγάλη,
ποιος… υπερήφανα κι ανάξια να τολμά …θαρρετά να ζητά…
χώμα ιερό να βαδίσει, ζυμωμένο με δάκρυα αγάπης και αίμα .
Όμως, θα ήθελα νάμουν εκεί...τότε..στην πίκρα σου τη μεγάλη,
στην ανείπωτη αγωνίας σου… στων αδίκων…κι ανόμων τη συναγωγή.
Ναι, να σε στηρίξω ...με μια λέξη έστω..με ένα βλέμμα ενθάρρυνσης.
Θα ήθελα νάμουν εκεί... στο πραιτόριο της νίπτουσας εξουσίας,
να κάνω ότι μπορώ…για Σένα Κύριε μου, για την ομορφιά της αλήθειας σου,
να με κοιτάζεις και να σε κοιτάζω, θάρρος και πίστη να μου δίνεις...
Θα ήθελα νάμουν εκεί...να πάρω λίγο από τον αμέτρητο πόνο σου,
τη φραγγέλωση ,το ακάνθινο στεφάνι, τους ραπισμούς ,τους εμπτυσμούς.
Να γίνω κι εγώ, όλοι μας… ο Σίμων ο Κυρηναίος, του Τιμίου Σταυρού σου.
Θα ήθελα νάμουν εκεί μπροστά στην πανέμορφη θυσία σου,
τη στιγμή της άκρας ταπείνωσής σου, για τον άνθρωπο σου...
Να σκουπίσω το μέτωπο σου το Άγιο ,το χέρι σου να κρατήσω.
Θα ήθελα νάμουν εκεί...κοντά σου...ευλαβικά να γονατίσω...
στο Άγιο σώμα σου , να κλάψω ταπεινά και να προσευχηθώ,
με άνθη και μύρα και λουλουδάκια του αγρού να το στολίσω.
Αλήθεια, θα ήθελα νάμουν εκεί …στην Ανάστασή σου την ένδοξη,
στον θρίαμβο της αγάπης σου ,στη νίκη σου τη μεγάλη, ναι,
δώρο αιώνιο για μας ,για τον άνθρωπο, που τόσο αγάπησες!
Θα ‘ήθελα νάμουν εκεί… στον ερχομό σου τον Δεύτερο !
ανάμεσα στο φως το αιώνιο της απέραντης αγάπης σου,
υμνώντας, ψάλλοντας ,τραγουδώντας την αιώνια δόξα σου !
Το φως της Ανάστασης να φωτίζει τις καρδιές μας και τους ηγέτες όλου του κόσμου
