Ότι είμαστε στην τελική ευθεία για τις εκλογές, είναι πια φανερό απόν πολλές πλευρές… Το βλέπουμε από τις κινήσεις της κυβέρνησης που επιταχύνει στην επιδοματική της τακτική και την αξιωματική αντιπολίτευση που αρχίζει να δίδει στη δημοσιότητα τα σχέδια της, εφόσον αυτη κληθεί να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο.
Την περασμένη εβδομάδα, η Ν.Δ. έδωσε με πανηγυρικό τρόπο στη δημοσιότητα τα σχέδια της για την υγεία. Ως άνθρωποι που η φύση της εργασίας μας είναι να ασχολούμαστε με τα κοινά, ενημερωθήκαμε έγκαιρα. Και δεν μείναμε στην έτοιμη «μασημένη» τροφή που δίδεται μέσω των φιλικών ΜΜΕ και των πληρωμένων καταχωρήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Το ψάξαμε λίγο περισσότερο, επειδή το θέμα απασχολεί όλους τους πολίτες, με μια σχετικά μεγαλύτερη έμφαση σε εκείνους που είναι σε μια προχωρημένη ηλικία και έχουν ανάγκη από μια μεγαλύτερη και πληρέστερη περίθαλψη και φαρμακευτική αγωγή.
Και ειλικρινά, μας κάνει εντύπωση κάτι, που θέλουμε να το επισημάνουμε από την αρχή. Είναι δυνατόν, ζητήματα που αφορούν την υγεία να είναι προς άγραν ψήφων; Το ερώτημα είναι ρητορικό, επειδή είναι αυτονόητο ότι σε ένα ευνομούμενο κράτος, αποτελεί υποχρέωση του, που απορρέει από το Σύνταγμα το να παρέχει πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους πολίτες του.
Το δικαίωμα αυτό μπορεί να συνδεθεί με το γεγονός, ότι ένα μέρος των φόρων και των πόρων του ασφαλιστικού συστήματος προέρχεται κατά βάση από εκείνους που δουλεύουν ή που δούλεψαν μια ζωή, και τελικά οφείλει να λειτουργεί ανταποδοτικό. Να επιστρέφει δηλαδή, με κάποιο τρόπο που η εκάστοτε κυβέρνηση θα επιλέξει, στον πολίτη, υπηρεσίες επιπέδου, σε ότι αφορά την υγεία.
Δυστυχώς στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, όλα αυτά τα αυτονόητα, τα είδαμε να καταρρίπτονται, επειδή οι δανειστές απαιτούσαν τους τόκους τους εμπρόθεσμα και ο προϋπολογισμός δεν είχε αυτή την πολυτέλεια. Ήταν θύμα των περικοπών, όπως και κάθε άλλη κοινωνική παροχή.
Τι έκανε λοιπόν ένα πολιτικό κόμμα; Παρουσίασε ως επίτευγμα την αναγνώριση της ευθύνης απέναντι στον πολίτη, στα ζητήματα της υγείας, όταν και αν γίνει κυβέρνηση μετά τις εκλογές, είτε αυτές γίνουν τον Μάιο μαζί με τις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και της Ευρωεκλογές, είτε τον Οκτώβριο, στο κλείσιμο της 4ετίας.
Ειλικρινά, δεν ξέρω… Αλλά δεν είναι το μόνο που δεν καταλαβαίνω… Πολλοί συμπατριώτες μου, έχουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Και τελικά, το μόνο που επιθυμούν είναι, όποιος και αν φτάσει ως την κυβέρνηση να μεριμνήσει για την υγεία, επειδή όντως έχει παραμεληθεί πολύ και δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια αναμονής.
Εύχομαι να μη χρειαστεί να υπάρχει σοβαρός λόγος για να πάτε σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο, από ανάγκη, ως ασθενείς. Αλλά και ως επισκέπτες να βρεθείτε εκεί, μπορείτε να δείτε με την πρώτη ματιά τις τεράστιες ελλείψεις, τόσο στην υλικοτεχνική υποδομή τους, όσο και στο ιατρικό προσωπικό τους.
Είναι περισσότερο από εμφανής η ανάγκη να γίνουν προσλήψεις, τόσο σε ιατρικό προσωπικό, όσο και σε νοσηλευτές. Αλλά, για όλα αυτά χρειάζονται χρήματα. Είναι διατεθειμένοι να τα δώσουν; Ή θα συνεχίσει η υγεία να είναι παραμελημένη σ’ αυτή τη χώρα;
Θα περιμένουμε να το δούμε, κρατώντας όμως με σωφροσύνη, μικρό καλάθι, επειδή ξέρουμε καλά πως, πριν από τις εκλογές λέγονται πολλά που με έναν… περίεργο τρόπο μένουν υποσχέσεις, αφού πέφτουν στη λήθη και επικαλούνται άλλες σημαντικές προτεραιότητες, αναγκαίες.
Ειλικρινά, δεν είμαστε τόσο αιθεροβάμονες ώστε να περιμένουμε θαύματα από ανθρώπους. Ένα πράγμα ζητάμε μόνο: Να πάψουν να μας κοροϊδεύουν κατά πρόσωπο, παρουσιάζοντας ως υποσχέσεις προεκλογικές, την αυτονόητη υποχρέωση τους ως διαχειριστές του κράτους. Αυτά μόνο. Και ελπίζω να γίναμε κατανοητοί προς όλες τις κατευθύνσεις.
