Ως νοσοκομειακός γιατρός αλλά και ως φίλος του Ανδρέα Ξανθού νιώθω υποχρεωμένος να υπερασπιστώ την πολιτική «μεροληψία» υπέρ της Δημόσιας Υγείας την οποία υιοθέτησε ο Υπουργός μας.
Στα προηγούμενα 4,5 χρόνια της θητείας του, μέσα σε ένα ασφυκτικό οικονομικά περιβάλλον, κατάφερε να ενισχύσει το Κοινωνικό Κράτος και τη Δημόσια Περίθαλψη. Οι δημόσιες δαπάνες υγείας αυξήθηκαν κατά 128,5 εκ. ευρώ μετά το 2014 (από 4,63% στο 5,16% του ΑΕΠ το 2017). Επιπρόσθετα άλλαξε η αναλογία των δαπανών της υγείας που αφορά στη σχέση Δημόσιου – Ιδιωτικού τομέα. Το 2014 η σχέση ήταν 58% δημόσια δαπάνη και 42% ιδιωτική, ενώ το 2017 γίνεται 61% και 39% αντίστοιχα. Αυτή η «δημοσιονομική ένεση» μαζί με την ενίσχυση του ΕΣΥ με πάνω από 6.000 μόνιμους γιατρούς και λοιπό προσωπικό, με 4.500 περίπου επικουρικούς εργαζόμενους (2.981 γιατροί και 1.445 λοιπό προσωπικό), καθώς και με 4.000 συμβασιούχους μέσω ΟΑΕΔ, επέτρεψε την επιβίωση και τη σταδιακή αναβάθμιση της δημόσιας περίθαλψης στη χώρα.
Για εμένα όμως μία μεγάλη τομή στην πολιτική Υγείας ήταν η υλοποίηση της προεκλογικής δέσμευσης για την εξασφάλιση ισότιμης και δωρεάν πρόσβασης όλων των ανασφάλιστων πολιτών στο Δημόσιο Σύστημα Υγείας, μία τομή που την πατρότητά της σήμερα θέλουν να την ιδιοποιηθούν πολλοί. Σήμερα οι ανασφάλιστοι στην Ελλάδα, που εξακολουθούν να είναι πάνω από 2 εκατομμύρια, μπορούν πλέον με τη χρήση του ΑΜΚΑ τους να συνταγογραφούν τα φάρμακά τους, να πραγματοποιούν εργαστηριακές εξετάσεις στις δημόσιες δομές, να νοσηλεύονται ή να χειρουργούνται στα νοσοκομεία δωρεάν και χωρίς διακρίσεις, να δέχονται εξειδικευμένη και ακριβή φροντίδα χωρίς καμιά χρέωση. Επιπλέον, έγινε διαγραφή των χρεών στην Εφορία από νοσήλεια ανασφάλιστων, ύψους 28 εκ. ευρώ, ελαττώθηκε η επιβάρυνση του 1 ευρώ ανά συνταγή λόγω της κατάργησης του περιορισμού των 3 φαρμάκων ανά συνταγή
Είναι πολύ σημαντικές, επίσης, οι αλλαγές στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας με την ίδρυση των ΤΟΜΥ, η ενίσχυση των Εργαστηρίων των Κέντρων Υγείας και των δημόσιων δομών αποκατάστασης (ΚΕΦΙΑΠ), τα 2 νέα νοσοκομεία του ΕΣΥ που έχουν δρομολογηθεί, το Εθνικό Μεταμοσχευτικό Κέντρο μέσω του Ιδρύματος Ωνάση κλπ, Αυτά είναι «δείγματα γραφής» υπέρ των αδύναμων και άρσης ανισοτήτων στη φροντίδα υγείας, που έχουν εξαιρετική σημασία για το επίπεδο υγείας του πληθυσμού.
- Από τις συνεχείς περικοπές δαπανών και την κατάργηση δομών/κλινών/οργανικών θέσεων, πήγαμε στη ενίσχυση του ΕΣΥ με επιπλέον πόρους μέσω της συνέργειας Κράτους - Κοινωνικής Ασφάλισης και Ευρωπαϊκών Ταμείων.
- Από τη διαρκή συρρίκνωση του ανθρώπινου δυναμικού πήγαμε σε γενναία κάλυψη των κενών θέσεων ειδικά στα νοσοκομεία, αξιοποιώντας όλες τις διαθέσιμες μορφές εργασιακών σχέσεων.
- Από την «παθητική ιδιωτικοποίηση» του Συστήματος στην «μεροληψία» υπέρ της δημόσιας και δωρεάν περίθαλψης, περιορίζοντας επιβαρύνσεις των πολιτών.
- Από την ανοχή και την ασυλία απέναντι στη διαφθορά, σε ένα διαρκές μέτωπο απέναντι στις εστίες ανομίας και στις γνωστές στρεβλώσεις και διαχρονικές παθογένειες του Συστήματος.
- Από την αποδιοργάνωση των δημόσιων δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας στη μεταρρύθμιση της και στην σταδιακή ανάπτυξη του θεσμού του οικογενειακού γιατρού.
Από την άλλη έχουμε προεκλογικές εξαγγελίες από τη Νέα Δημοκρατία για περιορισμό των «αργόσχολων» του δημοσίου, την ενίσχυση της ιδιωτικής υγείας, την εκμετάλλευση του δημόσιου χώρου και του ανθρώπινου δυναμικού των νοσοκομείων με στόχο την επένδυση από τους επιχειρηματίες στον τομέα της υγείας, την επαναφορά της αναλογίας 5 προς 1 (5 αποχωρήσεις/ 1 πρόσληψη), την απελευθέρωση των ωραρίων.
Οι πολιτικές της ιδιωτικοποίησης, της αντιμετώπισης του δημοσίου ως πεδίο ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, που έχουν ήδη εξαγγελθεί, αποτελούν ικανούς λόγους να είμαι προκαταβολικά, σθεναρά και αποφασιστικά αντίθετος στην εκλογή αυτών που συν τοις άλλοις είναι οι ίδιοι που οδήγησαν στην κατάρρευση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας.
