Ευχή γονιού πάρε και θα σου χρειαστεί σε όλες τις δυσκολίες σου, μπροστά σου θα βρεθεί. Ο άνθρωπος την παλιά εποχή τοποθέτησε πολλά και καλά θεμέλια στην οικογένειά του για να έχει πρόοδο και για να μην φοβάται όποια δυσάρεστη κατάσταση και αν του παρουσιαστεί στην πορεία της ζωής του.
Πάντα αισιοδοξούσε προς το καλύτερο αφού πρώτα πίστευε ότι έχει δίπλα του την θεία δύναμη και δεν θα τον αφήσει ποτέ να του συμβεί το χειρότερο.
Με αυτές τις σκέψεις και τις ελπίδες προχωρούσε με την οικογένειά του και αποκτούσε δυνάμεις χωρίς να φοβάται ότι δεν θα έχει επιτυχίες.
Έτσι οι γονείς αυτής αισιοδοξούσανε πως θα βρεθούν με σιγουριά και πολύ γρήγορα εκεί που ήτανε η επιθυμία τους.
Για τις επιτυχίες τους το οφείλανε επειδή εκτελούσανε όλες τις καλές συνήθειες και παροιμίες που είχανε διδαχθεί από τους γονείς τους και αφού βλέπανε ότι εξαιτίας αυτών φθάνανε στην πρόοδο τις διδάσκανε να τις εκτελούν και τα παιδιά τους για να έχουν την ίδια τύχη παντού. Όμως τα παρακολουθούσανε με επιμέλεια και χαιρότανε η καρδιά τους για τις επιτυχίες τους. Μεταξύ όλων αυτών ήτανε και η παροιμία: «ευχή γονιού πάρε και στο βουνό ανέβα». Όσο περνούσανε τα χρόνια προχωρούσανε και αυτά για να δημιουργήσουν την δική τους οικογένεια και πάντοτε με την ίδια συμπεριφορά των γονέων τους.
Ήτανε όμως και ένας πολύ μικρός αριθμός από αυτά που αδιαφορούσανε και δεν τις εκτελούσανε με τον ίδιο τρόπο, οπότε είχανε αποτυχίες στη διαβίωση και πρόοδό τους και συναντούσανε πολλές δυσκολίες έναντι των άλλων.
Οι γονείς όταν φεύγανε τα παιδιά από το σπίτι τους για να δημιουργήσουν την δική τους οικογένεια τους παραχωρούσανε αμέσως το δικαίωμα από τα υπάρχοντά τους (χωράφια και ζώα) για να αρχίσουν να κτίζουν το δικό τους νοικοκυριό που συνοδευότανε πάντοτε και με την ευχή που τους λέγανε: να έχεις, γιε μου ή κόρη μου, ακόμα και την ευχή μας μέσα από την ψυχή μας και να αποκτήσετε όσα αγαθά είχε ο Αβραάμ και ο Ισαάκ στο νοικοκυριό σας.
Την παλιά εποχή την ευχή την θεωρούσανε ως την υπέρτατη δύναμη σε όλες τις επιτυχίες τους, αρκεί αυτός που την δίνει να είναι αληθινή και μέσα από την ψυχή του όπως λέγανε και όχι ψεύτικη με τα λόγια που λέει μόνο η γλώσσα του. Όσοι δεν πιστεύανε είχανε αποτυχίες και τότε μόνο πήγαινε η σκέψη τους σε όλα που τους λέγανε οι γονείς τους.
Όλα τα παραπάνω μας τα επιβεβαιώνει ένας ηλικιωμένος που τα έχει ζήσει στην κατοχή, μαζί με τους παππούδες και τους γονείς τους που είχανε καταγωγή από την Μ. Ασία και κατοικούσανε σε ένα από τα χωριά που είναι στους πρόποδες του Βρύσινα, τα Καπεδιανά.
Η μάνα μου, είπε, έχει φύγει από τη ζωή πριν πολλά χρόνια, αλλά έχουν ριζώσει μέσα μου όλες οι συμβουλές και οι παροιμίες που μας έλεγε περισσότερο τα βράδια ή όταν δεν είχαμε σχολείο και εργασία στα χωράφια και ότι όταν θα τις εκτελούμε θα έχουμε πρόοδο στην οικογένειά μας. Θέλω να γίνετε οι καλύτεροι νοικοκύρηδες του χωριού μας, όπως ήτανε και οι γονείς μας στη Μ. Ασία. Δεν θα ξεχάσω, συνέχισε ο ηλικιωμένος, αυτό που συνέβη στην ίδια την οικογένειά μας με τον μεγάλο μου αδελφό. Πρέπει να ήτανε το 1955 που είχε αρρωστήσει και δεν υπήρχε γιατρός να τον πάνε οι γονείς μου, αλλά ούτε είχαμε ακούσει ποτέ αυτό το όνομα. Την θεραπεία την κάνανε τότε με πρακτικά φάρμακα – με ευχές και με την βοήθεια του Αγίου που είχανε κοντά τους.
Έτσι μια ημέρα είχα ακούσει τη μάνα μου που του είπε: Γιώργη, την Δευτέρα τον μήνα που θα μπει (Ιούνιος) είναι του Αγίου Πνεύματος και θα πάμε μαζί στην κορυφή του Βρύσινα, να προσευχηθούμε και θα γίνεις καλά. Αυτός της είπε: Μάνα, είναι μακριά και ανήφορος και δεν θα μπορέσω να ανεβώ. Αυτή του απάντησε: Με την δύναμη που θα μας δώσει το Άγιο Πνεύμα και με την ευχή μου θα πάρεις δύναμη και δεν θα το καταλάβεις ότι φθάσαμε.
Πράγματι, το πρωί ξεκινήσανε αφού πήρανε μαζί ένα παγούρι νερό και ένα γυάλινο μπουκάλι λάδι για τον Άγιο. Τα βάλανε στο βουργιάλι, τα κρεμάσανε στο σαμάρι του γαϊδάρου – καβαλίκεψε η μάνα και φύγανε για το βουνό. Ο αδελφός μου περπατούσε από πίσω και όταν χτυπούσε η δεύτερη καμπάνα μπαίνανε στην αυλή της εκκλησίας χωρίς να έχει κουραστεί καθόλου.
Μπήκανε μέσα και αφήσανε το λάδι κοντά στην εικόνα του Αγίου Πνεύματος και η μάνα μου προσευχήθηκε με την παράκληση να γίνει καλά ο γιος της. Το ίδιο και ο Γιώργος έκανε την προσευχή του και ασπάστηκε τις εικόνες για να γίνει καλά. Όταν τελείωσε η λειτουργία αναχωρήσανε για την επιστροφή στο σπίτι μας. Όταν φθάσανε ο αδελφός μου αισθανότανε καλύτερα.
Στο μεσημεριανό φαγητό η μάνα μου είπε στην οικογένειά μας. Η παροιμία: «ευχή γονιού έχε και στο βουνό ανέβα», σήμερα έγινε πραγματικότητα στο σπίτι μας. Την ευχή που έδωσα στον Γιώργο μας, πήρε δύναμη και με τη βοήθεια του Αγ. Πνεύματος δεν συνάντησε καμία δυσκολία στη διαδρομή για να φθάσουμε στην εκκλησία. Πιστεύω ότι σύντομα θα γίνει καλά και δεν θα έχει πλέον ποτέ κανένα πρόβλημα στην υγεία του. Πράγματι, μετά από οκτώ ημέρες έγινε καλά, όπως το επιθυμούσαμε όλοι μας.
Υπόψιν ότι πολλοί κάτοικοι από τα γύρω χωριά που ήτανε γεωργοί και κτηνοτρόφοι, ζητούσανε συχνά την βοήθεια του Αγίου τους, για να έχουν επιτυχίες στα αγαθά τους και να τους προστατεύει την υγεία τους. Τις ευχαριστίες τους προς αυτόν τις εκδηλώνανε κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής του, πηγαίνοντας δώρα εις την εκκλησία: αρνιά, κατσίκια, γάλα, τυριά, όσπρια κ.λπ. για να τα γευτούν οι πολλοί προσκυνητές που πηγαίνανε.
Την παλιά εποχή οι γονείς τις ευχές τους προς τα παιδιά τους τις θεωρούσανε ως το πιο ισχυρό θεμέλιο για την πρόοδο και για την υγεία τους και αντίστοιχα ήτανε προσεκτικοί να τις πάρουν για να είναι σίγουροι ότι θα έχουν πρόοδο. Όμως και αυτά είχανε την υποχρέωσή τους να τους προσφέρουν τον σεβασμό και την βοήθειά τους, σε όλα όταν θα έρθουν σε μεγάλη ηλικία.
Τελειώνοντας πρόσθεσε: Σήμερα δυστυχώς στην πόλη που κατοικώ ποτέ δεν άκουσα από συγγενή ή γείτονα ή φίλο να έχει πει στα παιδιά του: «την ευχή μου να έχετε και καλή πρόοδο στην εργασία που θα εκτελείτε και να έχετε ένα καλό μέλλον με την οικογένειά σας». Επίσης γι’ αυτήν και για πολλές άλλες παροιμίες έπρεπε να διδάσκονται ακόμα στα σχολεία. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον των παιδιών στην κοινωνία μας.
