Τα πάντα άλλαξαν, το βλέπεις ,το ζεις
κι οι άνθρωποι χάθηκαν, ορθώθηκαν τείχη
κι ούτε ένα χαμόγελο, μια ματιά ,έστω,
στο φίλο μας ,που πάσχει στο κρεβάτι του πόνου.
Και οι περιορισμοί στο προσκήνιο ,
μέρα και νύχτα στο δρόμο, παντού,
έλεγχος με την προσωπίδα του νόμου ,
μια απαγόρευση της κίνησης ,της ζωής μας..
Και σκέψεις... πολλά γιατί... στο μυαλό,
να σε στροβιλίζουν στη δίνη της ταραχής ,
να σε κλονίζουν ,το σκοτάδι να έρχεται,
στην καρδιά ,στην ψυχή ,στο σώμα σου.
Όμως, φίλε μου, καλέ, άκουσέ με !
άκουσέ με ! μην απελπίζεσαι ποτέ !
μην χάνεις το θάρρος σου ,την πίστη σου
και κράτησε καλά το σταυρό της αγάπης Του !
Άκουσέ με! μην απελπίζεσαι ποτέ!
ο Χριστός Μας ! είναι κοντά σου !
και κανένα κακό δεν μπορεί να σε νικήσει,
καμία σκέψη ,καμία θλίψη, τίποτα,
Το χαμόγελο σου, η χαρά στα μάτια σου,
πίστη μεγάλη ας γίνει των ουρανών,
Φως Χριστού ! και ήλιος της ελπίδας Του!
και μην απελπίζεσαι ! ποτέ μην απελπίζεσαι !
