Έτσι έγινε και πρόσμενε μετά τον κατακλυσμό
κι αγνάντευε το απέραντο πέλαγος του κόσμου ,
να δει μακριά μια σκιά ,ένα φως, μία λάμψη,
να φωνάξει για τον ερχομό του, να χαρεί .
Περίμενε μέρες πολλές κι ο Νώε προσευχόταν!
για νάρθει το ποθούμενο της καρδιάς του,
να γιομίσει με την με ελπίδα της ζωής,
να αρχίσει ο κόσμος ξανά την πορεία του.
Κι ήρθε κοντά του το μικρό περιστεράκι
και κάθισε αποκαμωμένο από το ταξίδι του,
αναζητώντας τη ζωή, τη φύση ,έστω λίγο χώμα ,
αλλά πουθενά, τίποτα, παντού βασίλευε η σιωπή.
Και το ξανάστειλε να αναζητήσει και πάλι τη ζωή
κι ανέμενε και προσευχόταν κι ήλπιζε,
να φανεί και πάλι το φως των ουρανών,
νάρθει η καταλλαγή, η συμφιλίωση, η ειρήνη.
Κι ήρθε, κρατώντας ένα φυλλαράκι ελιάς
και χάρηκε ο Νώε χαρά μεγάλη,
γιατί η ειρήνη ξαναγεννήθηκε και πάλι
η ελπίδα δεν έσβησε,ήρθε, εκεί μπροστά του.
Ένα φυλλαράκι ελιάς ! αυτό αναζητάμε και σήμερα,
τώρα, που οι πολεμικές μηχανές σπέρνουν θάνατο
κι αναμένουμε το μικρό περιστεράκι νάρθει,
κρατώντας το μικρό φυλλαράκι της ειρήνης και της ελπίδας.
Ένα φυλλαράκι ελιάς ! μόνο ένα, υπέροχο !
να μαλακώσει τις καρδιές των ηγετών για ειρήνη,
για να ομορφύνει ο κόσμος ,να λάμψει,
για να διώξει κάθε σκοτάδι, τη βία,το μίσος, τον εγωισμό.
Περιμένουμε κι ελπίζουμε ! Προσευχόμαστε !
το καλό να ανθίσει, να φύγει το κλάμα κι ο πόνος,
να ακουστούν ξανά γέλια παιδιών, μάτια να λάμπουν,
γονείς να ζωγραφίζουν το χαμόγελό τους, την αγάπη τους.
Ο Νώε ανέμενε... και εμείς το ίδιο, όλοι μας
και ένα φυλλαράκι ελιάς το σημάδι της ελπίδας,
η ειρήνη έφερε την αγάπη, την πίστη,τον σεβασμό
κι ο κόσμος πορεύτηκε ξανά, όπως τότε...
Ένα φυλλαράκι ελιάς ! τα σκοτάδια διέλυσε
κι αυτό επιζητούμε και τώρα ,αυτό προσδοκούμε,
η ειρήνη νάρθει και πάλι, να ζήσει μαζί μας,
τον πόλεμο να εξαφανίσει από όλο τον κόσμο.
