Η διατροφή στην Ελλάδα σχετίζεται με πολλές δραστηριότητες και καταστάσεις κατά την διάρκεια του έτους. Συγκεκριμένα ιδιαίτερες παραδοσιακές συνταγές ακολουθούνται κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις Χριστουγέννων και Πάσχα και άλλες, σε πολλές περιοχές της Ελλάδος. Οι διατροφικές αυτές συνήθειες μεταφέρονται από τις γυναίκες, από γενιά σε γενιά.
Όπως γνωρίζουμε ότι, συγκεκριμένα φαγητά γεμίζουν το εορταστικό τραπέζι των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και του Πάσχα, παρά του ότι τα τελευταία χρόνια ξενικά εδέσματα τείνουν να εκτοπίσουν την Παραδοσιακή Εορταστική κουζίνα, συνήθως στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Εξ άλλου υπάρχουν και άλλες αρκετές μέρες του χρόνου που οι ορθόδοξοι χριστιανοί νηστεύουν. Κατά την εφαρμογή της νηστείας της συγκεκριμένες χρονικές περιόδους(εκτός από τις εορτές Χριστούγεννα, Πάσχα και Δεκαπενταύγουστου), κάποιες τροφές αποκλείονται, όπως κρέας, τυροκομικά , αυγά και λάδι.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι οι νηστείες που συνιστά η ορθόδοξη Εκκλησία
είναι μια άριστη διατροφική συνήθεια από υγιεινής πλευράς, γιατί προάγει την καλή υγεία και συμβάλλει στην κατανάλωση τοπικών γεωργικών προϊόντων. Ένα πλήθος από παραδοσιακές συνταγές μας αποδεικνύουν πόσο σημαντικό είναι στην υγεία ο συνδυασμός κατανάλωσης φυτικών προϊόντων με ζωικά με μέτρο, αρκεί να χρησιμοποιούνται ποικίλες πηγές φυτικής πρωτεΐνης, όπως όσπρια, δημητριακά, άρτος, ρύζι κλπ.
Στην Ελλάδα κύριο Χριστουγεννιάτικο φαγητό ήταν το χοιρινό, το οποίο καταναλωνότανε μόνο τις εορτές. Η κατανάλωση κρέατος ακόμη και των παστών, ήταν μια σπάνια πολυτέλεια για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.
Αντίθετα στα τραπέζια των πλουσίων η κατανάλωση κρέατος ήταν πιο συνηθισμένη, όπως αρνιών, κατσικιών, πουλερικών και κυνηγιών.
Τα ζώα συνήθως εκτρέφονταν για το γάλα, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα αυγά.
Παραδοσιακές διατροφικές συνήθειες διαφόρων περιοχών
Κάθε περιοχή της Ελλάδος ανέπτυξε τη δική της παραδοσιακή διατροφή,βασισμένη στην ιδιαιτερότητα της περιοχής δηλ. εάν είναι νησιωτική, ορεινή, αστική, τις πρώτες ύλες της, με κύριο πάντοτε γνώμονα τους κανόνες και την θρησκευτική κουλτούρα. Ως παράδειγμα θα μπορούμε να αναφέρουμε:
- Την Κρήτη Το βραστό αρνίσιο με πιλάφι(ρύζι), το αντικριστό αρνίσιο, που είναι κρέας σε κομμάτια να είναι ψημένο στον υπαίθριο χώρο, αντικριστά στηριγμένο σε στύλους, τουλάχιστον από τρεις και άνω ώρες. Επίσης τα σκαλτσούνια με ανθότυρο και σπιτικό φύλλο.
- Την Εύβοια Τις <<Μπάμπες>> που είναι βρασμένο παχύ έντερο γεμιστό με συκώτι, σπλήνα και μπαχαρικά. Φτιάχνεται τα Χριστούγεννα.
-Την Ήπειρο (Ζαχοροχώρια)τα<< σπάργανα>>που είναι τηγανίτες και συμβολίζουν τα σπάργανα του Χριστού στη φάτνη.
-Στα Δωδεκάνησα τα <<γιαπράκια >> που είναι ντολμαδάκια με λάχανο, ρύζι και κιμά. Το τύλιγμα του λάχανου γύρω από τον κιμά συμβόλιζε το φάσκιωμα του Χριστού.
- Στην Θράκη υπήρχαν εννιά διαφορετικά φαγητά την παραμονή των εορτών, σερβιρισμένα πάνω στο τραπέζι, άβραστα και νηστίσιμα που συμβόλιζε τη ευχή της αφθονίας φαγητών όλο το χρόνο
Ακόμη χαρακτηριστικό Χριστουγεννιάτικο Ελληνικό Έθιμο σε όλες τις περιοχές αποτελεί το χριστόψωμο, το οποίο στολίζεται με όμορφα στολίδια που συμβολίζουν τη Θεϊκή δύναμη. Ζυμώνεται πάντα με τα σπουδαιότερα υλικά(λεπτοκοκοσκινισμένο σταρένιο αλέυρι, ξηροί καρποί, σουσάμι, μπαχαρικά).
Τέλος πρέπει να αναφερθούν τα παραδοσιακά γλυκά κουραμπιέδες και μελομακάρονα .
Δυστυχώς όμως σήμερα ο Έλληνας έχει εγκαταλείψει την παραδοσιακή διατροφή και έχει καθιερώσει διατροφικές συνήθειες σύγχρονων λαών(πίτσες, χαντ μπούργκερ κλπ), φυσικά όχι υγιεινές .
Καλό λοιπόν είναι να επιστρέψουμε στην παραδοσιακή υγιεινή διατροφή.
