Μετά την ερμηνεία του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος από τον Πρωθυπουργό και τους στενούς του συνεργάτες κατά τα πρότυπα της Πυθίας (“Ήξεις αφήξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις”) και μετά την αναγκαστική υπογραφή του 3ου μνημονίου -που θα μας βγάλει την ψυχή για να τελειώσει- ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε διπολική ανισορροπία μεταξύ του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ και του ιδεολογικού ΣΥΡΙΖΑ.
Ως κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε και είναι δεσμευμένος να τηρήσει το πλαίσιο συμφωνίας του 3ου μνημονίου.
Ως ιδεολογικός ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εξειδικεύσει το περιεχόμενο της συμφωνίας...αλλά πάντα με την έγκριση των συμβαλλομένων -επιτηρητών- της συμφωνίας.
Δυστυχώς η μέχρι σήμερα πρακτική έχει δείξει ότι οι δανειστές ουδόλως εμπιστεύονται τον ιδεολογικό ΣΥΡΙΖΑ στις εξειδικεύσεις του περιεχομένου της συμφωνίας επαναφέροντας τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ στη τάξη, όποτε ήθελε χρειαστεί κατά την άποψη τους (βλ. ψηφισμένα νομοσχέδια χωρίς έγκριση θεσμών τροποποιήθηκαν, υπογεγραμμένες συμφωνίες επενδύσεων γίνονται δυσκοίλιες στην εφαρμογή τους ...).
Αυτός ο κλεφτοπόλεμος καλά κρατεί μέχρι σήμερα αλλά τη νύφη την πληρώνει ο κοσμάκης με την συνεχή υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του. Η μεσαία τάξη συρρικνώνεται συνεχώς, η δε εργατική πνέει τα λοίσθια (βλ. συλλογικές συμβάσεις). Η υποσχόμενη ανάπτυξη εάν προσανατολισθεί μόνο στις μεγάλες επενδύσεις εξωτερικού κι όχι στην επανεκκίνηση των παραγωγικών τομέων της ελληνικής οικονομίας, θα ζεστάνει το κεφάλι κι όχι τα πόδια της ελληνικής κοινωνίας κι ας δείχνει το θερμόμετρο θερμοκρασία χώρου 30o C. Το ζητούμενο με την επιθυμητή ανάπτυξη είναι η επίτευξη του φαινομένου της “θερμικής άνεσης” σε όλο το σώμα της ελληνικής κοινωνίας, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί και με 18o C.
Η κίνηση του Πρωθυπουργού να αναγγείλει με νυχτερινό διάγγελμα την 13η «σύνταξη», μόνο για φέτος, σε 1,6 εκατομμύρια συνταξιούχους, καθώς και την αναστολή αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου υποδοχής προσφύγων έγινε στο όνομα του ιδεολογικού ΣΥΡΙΖΑ και καλώς έγινε.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την ώρα που τα “βουβάλια” (θεσμοί και ΔΝΤ) παλεύουν μεταξύ τους για τη νίκη ή την πιθανή ισοπαλία για να κλείσει η αξιολόγηση, ο ιδεολογικός ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να κάνει αυτή την πιρουέτα ανάμεσα τους, με κίνδυνο να ποδοπατηθεί η κυβερνητική αξιοπιστία -ήδη έχουμε “διακριτκές”ενδείξεις δυσφορίας- εκτός κι αν ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να υπερασπισθεί τον ιδεολογικό ΣΥΡΙΖΑ χωρίς εκπτώσεις...κι ότι ήθελε προκύψει.
Η κίνηση αυτή προβλέπονταν, καθώς στην εισήγηση του προϋπολογισμού γίνεται λόγος για υπερδιπλάσιο πρωτογενές πλεόνασμα έναντι του μνημονιακού στόχου- στο 1,9 δισ. ευρώ έναντι στόχου 920 εκατ. ευρώ- κάτι που εφόσον επιβεβαιωθεί -συνήθως επισημοποιείται το Μάρτιο- , μέλλει να υλοποιηθεί στο πνεύμα ότι «οι θεσμοί είχαν συμφωνήσει τουλάχιστον ως προς το μέρισμα στους συνταξιούχους». Αυτό ως συμφωνία αρχής είναι γνωστό, αλλά δεν συνεπάγεται αυτόματα και την συμφωνία των θεσμών.
Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί ένα φιλοευρωπαϊκό κόμμα δε θεωρώ απίθανο μπροστά στο διαφαινόμενο ανέφικτο επίτευξης των μεσοπρόθεσμων στόχων, όπως αυτοί θα επιβληθούν τελικά, κοινή συναινέσει θεσμών και ΔΝΤ, να προκαλέσει εκλογές, ή δημοψήφισμα, ώστε να απαιτηθούν μεγαλύτερες πολιτικές συναινέσεις στις όποιες επιλογές γίνουν, εκείνη της παραμονής στο ευρώ με λιτότητα ή εκείνο της εξόδου και απεγκλωβισμού.
Ελπίδα όλων των φιλοευρωπαιστών είναι να πάψει η γερμανική Ε.Ε. να παίζει το κρυφτούλι με το ΔΝΤ εις βάρος των λεηλατημένων, από τη διαρκή λιτότητα, πολιτών της, αυξάνοντας τον ευρωσκεπτικισμό και τον εθνικολαικισμό και να προχωρήσει άμεσα στον εκδημοκρατισμό των οργάνων της, σε αντικατάσταση των “τεχνοκρατών” των Βρυξελλών.
Η ιδέα μιας αναδιανομής εθνικών πλεονασμάτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο με μια ισορροπημένη δημοσιονομική πολιτική θα αποτελούσε το καλύτερο πολιτικό μήνυμα για μια Ε.Ε. συνεκτική και αλληλέγγυα, που θα νοιάζεται πρωτίστως για τους πολίτες της, με εργαλείο το κοινό νόμισμα κι όχι το αντίθετο.
