Το σοβαρό θέμα του Κτηματολογίου, τώρα και αρκετές δεκαετίες, είναι στην επικαιρότητα. Έχει πραγματοποιηθεί σε πολλές περιοχές της χώρας. Σίγουρα είναι σωστό και αναγκαίο να ολοκληρωθεί. Βρήκαμε την κατάλληλη περίοδο, της πανδημίας, να το φέρουμε ξανά στο προσκήνιο!!!
Το ξεκαθάρισμα των δασικών χαρτών είναι βασική προϋπόθεση για την ολοκλήρωση του κτηματολογίου. Η ανάρτηση έγινε ηλεκτρονικά και εμφάνισε το Νομό Ρεθύμνης ΔΑΣΟΣ κατά 63%. Είναι κοινή ομολογία από όλους, ιδιώτες και φορείς, ότι πρέπει να αποσυρθούν, να διορθωθούν, για να αποφευχθεί ταλαιπωρία των κατοίκων.
Απορώ και εξίσταμαι, όταν κάθε μέρα και περισσότερο διαπιστώνω αυτό το Ελληνικό Κράτος, να καταστρέφει αυτό που έφτιαξε τις τελευταίες δεκαετίες στην αγροτική ύπαιθρο. Ενθάρρυνε νέους άνδρες και γυναίκες, να ενταχθούν σε προγράμματα επιδοτούμενα «Νέων Αγροτών» και Αγροτοτουρισμού. Για όσους Ρεθεμνιώτες δεν γνωρίζουν, το σύνολο των νέων αγροτών που εντάχθηκαν στα προγράμματα αυτά, τις δεκαετίες ΄80 και ΄90, ξεπέρασε τις δύο χιλιάδες. Όλοι τους ήταν επιδοτούμενοι από το ελληνικό κράτος. Το μεγάλο μέρος των πιστώσεων ήταν της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πάρα πολλοί από αυτούς τους νέους αγρότες, δημιούργησαν αξιόλογες επιχειρήσεις κτηνοτροφικές, θερμοκηπιακές, αγροτοτουριστικές!!! Οι περισσότερες επιχειρήσεις έγιναν σε εκτάσεις χορτολιβαδικές, ή και με χαμηλή βλάστηση, ασπαλάθους, κουμάρους, αλαδανές. Και έρχεται τώρα το ίδιο κράτος, σε λιγότερο από είκοσι χρόνια, για τους περισσότερους νέους αγρότες να καθορίζει Δάσος αυτές τις εκτάσεις που το ίδιο επιδότησε για να γίνουν αυτές οι επενδύσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Νομός Ρεθύμνης είναι δεύτερος Νομός της χώρας σε παραγωγή κτηνοτροφικών προϊόντων. Σε αυτό το γεγονός το Κράτος πρέπει να έλθει σαν αρωγός και όχι τιμωρός!!! Η γραβιέρα Κρήτης, μπορεί και πρέπει να γίνει εξαγώγιμο προϊόν! Αυτό δεν θα γίνει από μόνο του. Χρειάζεται οργάνωση και σωστή ενημέρωση όλων των απασχολούμενων στην τυροκομία. Η εκπαίδευση και η ενημέρωση για πολλά χρόνια γινόταν οργανωμένα στο ΚΕ.Γ.Ε. (Κέντρο Γεωργικής Εκπαίδευσης) για όλους τους αγροτοκτηνοτρόφους. Όλοι οι αγρότες και κτηνοτρόφοι του Νομού μας γνωρίζουν πολύ καλά τα οφέλη που απολάμβαναν, για πάνω από είκοσι χρόνια, από τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες της Δ/νσης Γεωργίας Ρεθύμνης, που πραγματοποιούσε στο ΚΕ.Γ.Ε. Σε όλα τα προγράμματα συμμετείχαν κορυφαίοι επιστήμονες γεωπόνοι, κτηνοτρόφοι, δασολόγοι και άλλοι. Δεν μπορώ να μην αναφέρω με πολύ συγκίνηση και ένα δημόσιο ευχαριστώ, τον κ. Στέλιο Πιπεράκη, γεωπόνο, ειδικό κτηνοτροφίας, στον κ. Μανόλη Ανυφαντάκη, καθηγητή Γεωπονικής Αθηνών, οι οποίοι πολλές φορές υπήρξαν εκπαιδευτές σε θέματα κτηνοτροφίας στο ΚΕ.Γ.Ε. Ρεθύμνης. Επίσης τιμούμε όλους όσους έδωσαν αγώνες για τη μελισσοκομία της Κρήτης, Ευθύμιο Νικολιδάκη, γεωπόνο, τους ειδικούς επιστήμονες για τη μελισσοκομία του Κέντρου Μελισσοκομικής Έρευνας Μουδανιών Χαλκιδικής Τσέλιο Δημήτριο, γεωπόνο, Λιάκο Τάκη, κτηνίατρο και Θρασύβουλο, γεωπόνο. Για πολλά χρόνια ήταν βασικοί εκπαιδευτές στο ΚΕ.Γ.Ε. Ρεθύμνης, σε θέματα μελισσοκομίας.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια το ΚΕ.Γ.Ε. δεν λειτουργεί. Είναι γεγονός πολύ λυπηρό και αξιοθρήνητο να βλέπεις την εγκατάλειψη και πλήρη εξαθλίωση σε περιουσία του ελληνικού δημοσίου. Παρόμοια, ίσως και χειρότερη, φωτογραφία εγκατάλειψης εμφανίζει και η Σχολή Ασωμάτων. Η Δ/νση Γεωργίας είναι υποστελεχωμένη, επίσης και η Δασική Υπηρεσία. Σε έναν Νομό κτηνοτροφικό, δύο κτηνίατροι εργάζονται στη Δ/νση Γεωργίας. Ο απλός γεωργοκτηνοτρόφος Ρεθεμνιώτες, λέει «που πάμε;». Σίγουρα στην καταστροφή.
Ανάπτυξη σοβαρή στον τόπο θα γίνει αναπτύσσοντας τον πρωτογενή τομέα. Αυτό όμως επιτυγχάνεται με κράτος οργανωμένο και ευέλικτο. Δεν είναι τυχαία η εγκατάλειψη της υπαίθρου, είναι το αποτέλεσμα της αποδιοργάνωσης των δημόσιων υπηρεσιών. Και για να επανέλθουμε στο επίμαχο θέμα των δασικών χαρτών, πρέπει να καταλάβουμε πως προέκυψε το 63% του Νομού Ρεθύμνης να χαρακτηρίζεται δασικό.
Προέκυψε από το γεγονός ότι ο Νόμος που καθορίζει τι είναι Δάσος, είναι ο ίδιος του 1936, που θεωρεί Δάσος όχι μόνο τα δέντρα, αλλά και τον ασπάλαθο, τον έρικα, όλους τους θάμνους. Θα έπρεπε να έχει αλλάξει αυτός ο αναχρονιστικός Νόμος, τώρα και πολλές δεκαετίες. Το μόνο που έχει προσφέρει στον ελληνικό λαό είναι βάσανα και ταλαιπωρίες!!!
Επιτακτική ανάγκη να δημιουργήσουμε δάση. Η μοναδική προσπάθεια που το ελληνικό δημόσιο θέλησε να δημιουργήσει Δάσος, ήταν με την επιδότηση της χαρουπιάς. «Περπάτησε» λιγότερο από μια δεκαετία και όμως κάποιες εκτάσεις έμειναν σαν παραγωγικό δάσος. Και λέγω παραγωγικό δάσος τη χαρουπιά, για την παραγωγή χαρουπιού αλλά και την φθινοπωρινή ανθοφορία της, που είναι ό,τι καλύτερο για τη μελισσοκομία της Κρήτης και όχι μόνο. Οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι δημιουργούν στις περιουσίες τους μικρά δάση. Όσα πρινάρια φυτρώσουν, τα κλαδεύουν, τα προστατεύουν από τα ζώα τους, με στόχο να δημιουργήσουν μεγάλα δέντρα, πρίνους. Τα πρινοβέλανα που παράγει ένας μεγάλος πρίνος, ισοδυναμούν με καλαμπόκι. Το ένα κιλό και διακόσια πενήντα γραμμάρια βελάνια, ισοδυναμούν με ένα κιλό καλαμπόκι. Το ίδιο ισχύει και για βελανίδια. Επιπλέον δε, έχουν και θεραπευτικές ιδιότητες και για τα αιγοπρόβατα και για τους χοίρους. Αυτό είναι ιδανικό πάντρεμα κτηνοτροφίας – δάσους.
Με βάση αυτές τις διαπιστώσεις το κράτος οφείλει να ενθαρρύνει τη δημιουργία δάσους από τους κτηνοτρόφους. Να στελεχώσει τις δασικές υπηρεσίες και γενικότερα όλες τις γεωτεχνικές υπηρεσίες. Μόνο έτσι μπορεί να γίνει πραγματικότητα η αναδάσωση του Ψηλορείτη και των άλλων ορεινών όγκων του Νομού μας.
Συνεργαζόμενοι ιδιωτικός και δημόσιος τομέας, μπορούν να φέρουν άριστα αποτελέσματα. Διαφορετικά αυτοί οι λίγοι νέοι που έχουν μείνει ασχολούμενοι με την κτηνοτροφία, θα εγκαταλείψουν τα χωριά!!! Άμεσα πρέπει να αποσυρθούν οι δασικοί χάρτες, να διορθωθούν και να επανέλθουν αργότερα.
