Τι άλλο από πανδαιμόνιο να ακολουθήσει μετά το προηγούμενο «πανζουρλισμό»(παν + ζουρλός εκ του σβουρλός, γυρίζω σβούρα και παν+δαίμων ίδιο νόημα για παρόμοιες περιπτώσεις), αρχικά να συμπληρώσουμε την εποχή του Αλέξανδρου, στο προηγούμενο ορισμένα ήδη αναφέρθηκαν. Στο Ω ονομάζονταν Ωρος πόλη της Βοιωτίας και Ώρος Αλέξανδρος γιος του Ρα και του Όσιρη, ο εκλεκτός του Άμμωνα Δία όταν χρίστηκε Φαραώ, διόλου διά της βίας αλλά ως ελευθερωτής των Αιγυπτίων από τους Πέρσες. Ο Ωρωπός καταλήφθηκε από τον Φίλιππο, τον χάρισε στην Αθήνα, 335π.Χρ πήγαν εκεί ο Αμύντας του Περδίκκα και ο Αμύντας του Αντίοχου. Γιος του Δαρείου Γ΄ ο Ώχος, γιος του ο Αρταξέρξης Γ΄ που το 343 υπογράφει με τον Φίλιππο σύμφωνο μη επίθεσης. Ο Ώξος ποταμός.
Από το Β η Βακτρία, τα Βάκτρα (η Ζαρίασπα), ο Βάλακρος ορίστηκε σατράπης Κιλικίας, γιος του Νικάνορα, νίκησε τον Υδάρνη και κατέλαβε τη Μίλητο το 332, επικεφαλής των ακοντιστών της δεξιάς πτέρυγας στα Γαυγάμηλα. Η Βαργυλία κοντά στην Αλικαρνασσό, ο Βάρδυλις των Ιλλυρίων, τους συνέτριψε ο Φίλιππος, μετά βοήθησαν στην Ασία τον Αλέξανδρο, Βήσσος ο ευνούχος σατράπης που σφετερίστηκε και σκότωσε τον Δαρείο, τον καταδίωξε απηνώς ο Αλέξανδρος και τον έπιασε. Εκτελέστηκε παραδειγματικά.
Στην πρωτεύουσα Ραμβακία, της χώρας των Ωρειτών, ιδρύθηκε από τον Αλέξανδρο η Αλεξάνδρεια των Ωρειτών, προς τη μακάβρια έρημο της Γεδρωσίας. Κι εκεί πόλεις! Με 2000 ιππείς Πέρσες ο Ρεομίθρης στον Γρανικό. Αδελφός του Σπιθριδάτη ο Ροισάκης, τραυμάτισε σοβαρά τον Αλέξανδρο στον Γρανικό. Η πανέμορφη Ρωξάνη κόρη του Οξυάρτη που νίκησε ο Αλέξανδρος στο απίθανο φρούριο της Σογδιανής Πέτρας. Λέγονταν ότι απέκτησαν παιδί, διάδοχο, ως επίσημη σύζυγος. Ο Αλέξανδρος έχασε 2000 άνδρες από τις κακουχίες. Εκεί η ιστορική αναρρίχηση με το μήλο στο στόμα, αλλά ας μην αποκλίνουμε του θέματος. Περιοχή προς τα Εκβάτανα η Υρκανία στην Κασπία, άγρια, ορεινή, αλλά εύφορη.
Η Θέτις παραδίδει στον Αχιλλέα τον οπλισμό του (5ος αι. π.Χ.)
Πολύ μας πήραν του Αλέξανδρου, χαλάλι τους. Στο πανδαιμόνιό μας ξανά, καταδύσεις βουτιές βουστροφηδόν στο Ζ, έκτο γράμμα στο αλφάβητο, ο Ζαγραίος – Ζαγρεύς Διόνυσος των Ορφικών μυστηρίων, γιος του Δία με την Περσεφόνη, ενώ η Ζάκρος των Μινωιτών υπήρξε από τα σημαντικότερα κέντρα του απροσμέτρητου εκείνου πολιτισμού, ο πρώτος στην Ευρώπη αν όχι στην οικουμένη γιατί τα περί χρονοχωροθέτησής του, ας μου επιτραπεί ο εγωιστικός τόνος εδώ, τ΄ακούω βερεσέ (στα Τούρκικα). Των Επιζεφύριων Λοκρών της Κ. Ιταλίας νομοθέτης και φιλόσοφος του 7ου αι (700π.Χρ!!!) ο Ζάλευκος. Μια στις χιλιετίες «παρατιμονιά» για το αθάνατο Ζάλογγο (Δεκ. 1803) και τις 57 Σουλιώτισσες.
Γιος του Δία κι΄αυτός (με την Αντιόπη) ο Ζήθος, ενώ ο Ζήλος ήταν θεότης (αρχαία η λέξη), η προθυμία, η ζέση, η προσήλωση, η άμιλλα επίσης στους Αρχαίους, τον επικαλούνταν. Αδελφός της Νίκης, του Κράτους και της Βίας. Μάλιστα! Αδελφός! Προσωκρατικός φιλόσοφος ο Ζήνων ο Ελεάτης (415 π.Χρ) από την Ελέα Κ. Ιταλίας. Ζήτης ο εις των Βορεάδων, οι φτερωτοί γιοι του Βορέα και της Ωρειθυίας, κόρη του βασιλιά των Αθηνών Ερεχθέα. Οι Βοριάδες. Κι΄άλλα τέρατα δηλαδή, από μητέρα άνθρωπο.
Συνοπτικά και ταχέως για λίγο στο Η, η Ήβη, η νεότης, άρα (το μαντέψατε) κόρη του Δία και της Ήρας. Η Ηγερία πάντως σύμβολο τοκετών και συζύγου, ήταν Ρωμαϊκή μολονότι αναμφίβολα αντιγραφή Ελληνικών προγενεστέρων. Όμως ο Ηγήμων ήταν εκ Θάσου ποιητής και ηθοποιός, συνώνυμος Αθηναίος πολιτικός του 3ου αι. και έτερος, επιγραμματοποιός. Ναύαρχος Σπαρτιάτης του 5ου αι. ο Ηγησανδρίδας, συνέχεια συναπαντάμε ναυάρχους της Σπάρτης, ιστοριογράφος – ποιητής εκ Δελφών ο Ηγήσανδρος, ομοίως επαγγελματικώς ο Τρώας Ηγησιάναξ, του ίδιου αιώνα και οι δύο, του 2ου . Ηγησίας, φιλόσοφος της Κυρηναϊκής σχολής, σοφιστής από τη Μαγνησία Μ. Ασίας, ποιητής από τη Σαλαμίνα Κύπρου. Ηγησιπύλη ονομαζόταν η μητέρα του μεγάλου Θουκιδίδη ενώ Ηγησώ η κοπελλιά που εικονίζεται σε επιτύμβια στον Κεραμεικό. Θράκες με γενάρχη τον Ηδωνό, γιος του Άρη και της περίφημης νύμφης Καλλιρόης. Της Ηδωνίδας γης στον Στρυμόνα, οι Ηδωνοί. Για όσους τάχα υπαινίσονται τους Θράκες για... βάρβαρους σαν τους Ούνους. Και η μητέρα του Αιγύπτου Ελληνίς. Η Ηερίη.
Ατέρμονο και το Η. Επανερχόμαστε... Δριμύτεροι εξυπακούεται...
