Ο πρόεδρος του Ομίλου Αντισφαίρισης Ρεθύμνου, κύριος Σταύρος Λαγουδάκης, μίλησε στην εφημερίδα Ρέθεμνος για το επίπεδο του τένις στον νομό μας, την πορεία των Τσιτσιπά και Σάκκαρη αλλά και γενικότερα για την ιστορία του Ο.Α.Ρ( Όμιλος Αντισφαίρισης Ρεθύμνου).
Πώς θα χαρακτηρίζατε το επίπεδο του τένις στο Ρέθυμνο?
«Αυτή την στιγμή μπορώ να πω ότι το επίπεδο που επικρατεί στο Ρέθυμνο είναι αρκετά υψηλό και αυτό φαίνεται από τις επιτυχίες που έχουν τα παιδιά, αρχικά σε Παγκρήτιο επίπεδο, όπως και σε Ενωσιακά τουρνουά όπου οι αθλητές μας τερματίζουν κυρίως μέσα στην τετράδα. Επίσης και σε πανελλήνιο επίπεδο με πολλά παιδιά να κάνουν πρωταθλητισμό και αυτή την στιγμή έχουμε κάποιους αθλητές οι οποίοι συμμετέχουν σε τέτοια τουρνουά. Σίγουρα θα ήμασταν σε καλύτερο ακόμα επίπεδο αν δεν υπήρχε η καραντίνα, παρόλο που το τένις λειτουργούσε με τα απαραίτητα μέτρα, δεν είχαμε την δυνατότητα να δουλέψουμε όσο θα θέλαμε, απλά μας βοήθησε να διατηρούσε την καλή φυσική μας κατάσταση. Θέλω να τονίσω ότι διαθέτουμε ένα εξαιρετικό προπονητικό επιτελείο, οι οποίοι εκτός το ότι είναι εξαιρετικοί επαγγελματίες είναι πολύ καλοί σαν χαρακτήρες και υπάρχει μια αρμονική συνεργασία μεταξύ προπονητών και διοίκησης. Ο όμιλος μας διαθέτει τμήματα ακαδημιών από 6 χρόνων, και από τα οποία στην συνέχεια μεταβαίνεις στα προαγωνιστικα και αγωνιστικά τμήματα. Για όσα παιδιά δεν ενδιαφέρονται να ασχοληθούν παρά πολύ και το βλέπουν περισσότερο σαν χόμπι, έχουμε μεριμνήσει και έχουμε φτιάξει τέτοια τμήματα, ώστε τα παιδιά να περνάνε καλά. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε και το baby τένις το οποίο απευθύνεται σε μικρά παιδιά από 4χρονών. Γίνεται μια εξαιρετική δουλειά, και σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές εγκαταστάσεις που διαθέτουμε και με την βοήθεια της τοπικής αυτοδιοίκησης, το Ρέθυμνο θα πάει πάρα πολύ καλά».
Πιστεύετε ότι ένας παράγοντας που δεν βοηθάει στην εξέλιξη του τένις στον νομό, είναι το γεγονός ότι το γήπεδο είναι στου Γάλλου και όχι μέσα στην πόλη:
«Πολλές φορές έχει τεθεί αυτή η ερώτηση αλλά πρέπει να πω ότι η απόσταση μεταξύ του Γάλλου όπου είναι οι εγκαταστάσεις μας και της πόλης, είναι μόλις 10 λεπτά. Σκεφτείτε ότι τα παιδιά που βρίσκονται σε μεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα, πρέπει να διανύουν μια απόσταση που μπορεί να φτάσει και την μια ώρα για να προπονηθούν και το ίδιο για να γυρίσουν. Η απόσταση είναι πιστεύω "γελοία" και είμαστε πολλοί ευχαριστημένοι που έχουμε πολλά παιδιά τα οποία έρχονται. Αυτό όμως που θέλω κυρίως να τονίσω, είναι ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να μπει ένα λεωφορείο ώστε να εξυπηρετήσει τα παιδιά και τους γονείς και το ΚΤΕΛ θα μπορούσε να βοηθήσει σε αυτό, ώστε να μην υπάρχει αυτή η ταλαιπωρία και να εξυπηρετηθούν καλύτερα και οι γονείς με τα παιδιά και ο Όμιλος».
Η άποψη σας για τα «φαινόμενα» που λέγονται Στέφανος Τσιτσιπάς και Μαρία Σάκκαρη :
«Για να γίνει κανείς «φαινόμενο» πρέπει να συμβάλουν πολλοί παράγοντες. Το ταλέντο, η πολλή δουλειά, και η διάθεση του ίδιου του αθλητή και της οικογένειας του να θυσιάσουν πολλά πράγματα για να πετύχεις τους στόχους σου. Όταν λέμε θυσίες, αναφέρομαι στην προσωπική ζωή, στο σχολείο και ειδικά για τον Στέφανο ξέρουμε ότι οι σπουδές του γίνονται διαδικτυακά και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Θα πρέπει να αποδεχτείς βέβαια ότι θα είσαι συνέχεια με μια βαλίτσα στο χέρι και θα γυρίζεις στον κόσμο, όπως το ίδιο κάνει και η Σάκκαρη. Αυτά λοιπόν τα δύο παιδιά αξίζουν τον κάθε σεβασμό, όχι μόνο από εμάς αλλά από όλους του Έλληνες γιατί σηκώνουν την Ελληνική σημαία ψηλά, πράγμα που είναι σημαντικό. Πιστεύω ότι σύντομα ο Τσιτσιπάς θα είναι το νούμερο ένα στον κόσμο αλλά και η Μαρία η Σάκκαρη είναι απίστευτη. Θέλω να αποκαλύψω ότι σε ένα από τα διεθνή τουρνουά που είχαμε κάνει στο Ρέθυμνο, είχε έρθει και είχε αγωνιστεί στα πρώτα της βήματα, και μαζί της ήταν η μητέρα της, η Αγγελική Κανελοπούλου, η οποία είναι και μέλος του Ομίλου μας. Τότε ξεκινούσε η Μαρία να παίζει σε διεθνή τουρνουά και η πορεία της είναι αξιοθαύμαστη. Όπως έγινε πριν χρόνια στο μπάσκετ με τον Γκάλη, το ίδιο γίνεται στο τένις με αυτά τα δύο παιδιά. Είμαι σίγουρος ότι το μέλλον τους ανήκει και η κορυφή είναι κοντά και για τους δύο».
Για ακόμη μια χρονιά είστε πρόεδρος του Ομίλου Αντισφαίρισης Ρεθύμνου (Ο.Α.Ρ), σας γεμίζει αυτό με ικανοποίηση ότι κάνετε κάτι σωστά?
«Θέλω να πω ότι στον Ο.Α.Ρ είμαστε μια οικογένεια και μια παρέα όπου δουλεύουμε όλοι μαζί. Οι θέσεις που έχει ο καθένας μας είναι τυπικές και ότι κάνω εγώ σαν πρόεδρος κάνουν και όλα τα μέλη του Δ.Σ. Αυτό που με γεμίζει με ικανοποίηση είναι ότι από το 1986 όπου έχουμε ιδρύσει τον Όμιλο έχουμε πετύχει παρά πολλά πράγματα με πολύ αγώνα και βλέποντας το τελικό αποτέλεσμα σήμερα, γεμίζω με ικανοποίηση. Αυτό όμως που μου δίνει ιδιαίτερη χαρά είναι να πηγαίνω στο κυλικείο και να βλέπω τις προπονήσεις των παιδιών, όπου ξεκινάνε από 4χρονων να κρατάνε τις ρακέτες και να διασκεδάζουν, είναι το συναίσθημα της ικανοποίησης και της δικαίωσης για όλα αυτά που κάναμε τόσα χρόνια σαν Ο.Α.Ρ».
Θα μας μιλήσετε για τον Ο.Α.Ρ. και την ιστορία του:
«Θα μπορούσαμε να πούμε παρά πολλά για την ιστορία του Ο.Α.Ρ αλλά αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι ο Όμιλος ιδρύθηκε το 1986 από μερικούς φίλους του τένις. Ήμασταν τέσσερα, πέντε άτομα που παίζαμε εκείνη την εποχή γύρω στο 1980 και μάλιστα κάποιοι μας κορόιδευαν γιατί θεωρούσαν ότι το τένις ήταν ένα άθλημα που το κυρίως των πλουσίων αλλά εμείς καταφέραμε να το κάνουμε λαϊκό άθλημα. Τα πρώτα 10 χρόνια παίζαμε κυρίως σε ξενοδοχεία και από το 1996 μεταφερθήκαμε στο στάδιο του Γάλλου. Ξεκινήσαμε από δύο γήπεδα, εν συνεχεία φτιάξαμε τις εγκαταστάσεις μας, και άλλα δύο γήπεδα και αυτή την στιγμή διαθέτουμε πέντε γήπεδα και σύντομα και το έκτο. Άρα, με τα τόσα γήπεδα που έχουμε, τους προπονητές, τα 100 παιδιά και τα 200 μέλη, είμαστε ένας Όμιλος αρκετά υπολογίσιμος και ένα σωματείο πολύ δυνατό, όπου με τα νέα δεδομένα που επικρατούν σίγουρα το μέλλον θα είναι λαμπρό. Όλα αυτά τα χρόνια εμείς καλλιεργούμε τον αθλητισμό. Αυτός είναι ο κυρίως ο στόχος μας και αν στην πορεία προκύψει και ο πρωταθλητισμός εμείς θα τα στηρίξουμε αυτά τα παιδιά, θα είμαστε δίπλα τους, πράγμα το οποίο και κάνουμε σε παιδιά που ήδη έχουν δείξει να διαθέτουν ταλέντο. Θέλουμε να φέρουμε παιδιά στα γήπεδα, να τα φέρουμε στο τένις, να έλθουν στον αθλητισμό. Για μας το τένις είναι χαρά, είναι διασκέδαση, είναι ψυχαγωγία, εκτόνωση και όλα αυτά μπορεί να στα προσφέρει το τένις».
Τι κέρδη μπορεί να έχει ένας αθλητής που ασχολείται με το τένις? Σε τι διαφέρει το τένις από τα άλλα αθλήματα?
«Πάντα πίστευα και θεωρώ να το πιστεύω, ότι ο αθλητισμός γενικότερα είναι πολιτισμός. Στο τένις μπορεί να διεξάγεται ένας αγώνας με 50.000 κόσμο μέσα στο γήπεδο και να μην ακούγεται ούτε ψίθυρος και σε αυτό διαφέρει πολύ το συγκεκριμένο άθλημα από τα υπόλοιπα. Κάποτε το θεωρούσαν άθλημα της ελίτ αλλά σήμερα μπορεί να παίξει ο καθένας και πρέπει να τονίσουμε στο τένις μπορείς να παίξεις από μικρή ηλικία μέχρι όσο θέλεις, δεν υπάρχουν δηλαδή ηλικιακά όρια. Για παράδειγμα ο επίτιμος πρόεδρος του Ομίλου μας ο Παντελής ο Γαγάνης, είναι 85 χρονών και παίζει ακόμη τένις. Πολλοί αθλητές μεγάλου βεληνεκούς, όταν αποσύρονται από την ενεργό δράση, οι περισσότεροι εξ αυτών συνεχίζουν με τένις. Για να κάνει κάποιος πρωταθλητισμό στο τένις, χρειάζεται παρά πολύ δουλειά, τεχνική, καλή φυσική κατάσταση και μυαλό. Πρέπει να γνωρίζετε ότι το τένις είμαι και λίγο σκάκι, αφού και ο παραμικρός πόντος είναι μελετημένος και ειδικά όταν παίζεις στο μονό και έχεις να κάνεις με τον εαυτό σου. Από την στιγμή που θα τελειώσει το παιχνίδι, οι δύο αθλητές θα πάνε στο φιλέ και θα δώσουν τα χέρια, και θα ανταλλάξουν συγχαρητήρια. Αυτός είναι ο αθλητισμός για εμένα, πρέπει να σεβαστείς ότι και ο αντίπαλος έχει κάνει προσπάθεια, έχει δουλέψει και θέλει και αυτός την νίκη. Το μήνυμα που μας περνάει όλο αυτό είναι ότι στο τέλος πρέπει να τους χειροκροτήσουμε για την προσπάθεια τους».
