Σήμερα είναι στη ζωή ένας ηλικιωμένος που είχε γεννηθεί το 1930 από γονείς που είχανε καταγωγή από τη Μ. Ασία και κατοικούσε με την οικογένειά του σε ένα ορεινό χωριό του Βρύσινα και πριν 15 χρόνια σε προάστιο της πόλης μας.
Επειδή ζήσαμε αρκετά χρόνια μαζί λόγω που είμαστε συγγενείς και χωριανοί του κάναμε μια επίσκεψη για κάποιο χαρούμενο γεγονός που είχε στο σπίτι του. Εκεί μείναμε πολλές ώρες μαζί και μας δόθηκε η ευκαιρία να πούμε πολλά από τη σημερινή μας ζωή, τώρα που τα νιάτα μας έχουν μεγαλώσει και βρισκόμαστε σε μεγάλη ηλικία. Είπαμε πολλά ενδιαφέροντα και μη, για τον τρόπο που ζούμε σήμερα που δεν μπορούμε να εργαστούμε και περνούμε τις ώρες μας στο σπίτι και λίγες με κάποια παρέα ή με τα παιδιά μας.
Ο κ. Μανώλης σταμάτησε απότομα να μας λέει για το σήμερα και άρχισε να μιλά για το χωριό μας και για όλα τα βιώματά του που έζησε από παιδί και μετά ως οικογενειάρχης. Πήρε το λόγο και δεν σταματούσε να περιγράφει τη ζωή του με τους γονείς του στα αγροτικά και στα κτηνοτροφικά που εργαζότανε για να ζήσουν λόγω της φτώχειας που είχανε από όταν ήρθανε οι γονείς του από τη Μικρά Ασία και μετά όλοι μαζί στα χωράφια τους. Τέτοια πείνα που έζησα είπε, ειδικά στη γερμανική κατοχή ποτέ κανείς στη ζωή του να μην την συναντήσει. Ευτυχώς ο πατέρας μου ήξερε και είχε κατασκευάσει ένα ξύλινο αλέτρι και με αυτό έσπερνε στα χωράφια μας σιτηρά και είχαμε ψωμί να τρώμε. Πολλές φορές είχα δει τον πατέρα μου να φορτώνει στον γάϊδαρό μας το αλέτρι, τον ζυγό και τον σπόρο και να φεύγει μαζί και με τις δύο αγελάδες μας να πηγαίνει στον Βρύσινα να τον σπέρνει στο χωράφι μας. Ο αδερφός μου πήγαινε με τα πρόβατά μας εκεί κοντά και τον βοηθούσε.
Όταν έφευγε η μάνα μου του έλεγε: «άμε στο καλό άντρα μου και καλά μπερεκέτια από τη σπορά που θα κάνεις να έχουμε να τρώνε μπόλικο ψωμί τα παιδιά μας για να μην πεινούνε.»
Το βράδυ όταν γύριζε στο σπίτι έλεγε στη μάνα μου:
Βαγγελιώ, έσπειρα όλο τον καρπό και πιστεύω ακόμα και με την βοήθεια του Αγίου Πνεύματος που είναι κοντά στα χωράφια μας θα έχουμε πολύ παραγωγή. Όταν το πιστεύανε γινότανε και πραγματικότητα γιατί ο Άγιος έβλεπε την φτώχεια μας και μας βοηθούσε να έχουμε καλή παραγωγή όπως το επιθυμούσαμε.
Εκτός από τα σιτηρά λέγανε καλό μπερεκέτι και όταν φυτεύανε πατάτες, τα περβολικά τους για το αμπέλι τους ακόμα και για τα ζώα τους. Επίσης είχανε συνήθεια όσοι χωριανοί είχανε επιτυχίες σε όλα αυτά πηγαίνανε μικρή ποσότητα από όλα στο πανηγύρι του χωριού για να τα ευλογήσει ο παπάς και μετά την ευλογία τους έλεγε προς όλους να έχετε και του χρόνου περισσότερα μπερεκέτια σε όλα τα αγαθά σας. Στη συνέχεια τα μοιράζανε σε όλους που είχανε συμμετοχή εις τη λειτουργία.
Επίσης όταν εγώ θα ήμουνα περίπου 15 χρονών αυτή τη χρονιά η οικογένειά μου είχε πολλές επιτυχίες στα σιτηρά που έσπειρε η οικογένειά μου στις πατάτες που φύτευε στο αμπέλι μας και στα πρόβατά μας. Θυμάμαι που ο πατέρας μου ήτανε πολύ χαρούμενος και είχε πει στη μάνα μου: Βαγγελιώ, εφέτος με τη βοήθεια του Χριστού και της Παναγίας είχαμε πολλές επιτυχίες στο νοικοκυριό μας από όλους τους χωριανούς. Γι’ αυτό να πάμε όλη η οικογένεια μαζί στο πανηγύρι μας και να κρατάμε ένα μεγάλο καλάθι σταφύλια και ένα αρνί να τα ευλογήσει ο παπάς. Επίσης σκέφτηκα να πω στον αδελφό μου τον Κωστή με την οικογένειά του να έρθουνε του Αγίου Γεωργίου του Μεθυστή το βράδυ να δοκιμάσουμε το κρασί μας και να φτιάξεις καλούς μεζέδες.
Όμως και εσύ να πεις στον αδελφό σου το Μανώλη να πάρει και την οικογένειά του να έρθουν να τους κεράσουμε που είχαμε εφέτος πολλά μπερεκέτια στο σπίτι μας σε όλα. Πράγματι, ήρθανε και όλοι μαζί γιορτάσαμε το χαρούμενο γεγονός. Μετά από λίγο ο πατέρας μου είπε προς όλους: Η φετινή χρονιά έφερε στο σπίτι μας πολλά αγαθά και χαλάλι να πάνε οι κόποι μας γι’ αυτό απόψε θα φάμε και θα πιούμε μέχρι να ξημερώσει. Επάνω στο κέφι που βγάλανε οι άνδρες πιάσανε το τραγούδι πρώτα με τον αμανέ της Μ. Ασίας και μετά με τις μαντινάδες τους.
Τελειώνοντας οφείλουμε να πούμε και εμείς ότι και τώρα σε αρκετά χωριά του τόπου μας συνεχίζουν οι νέοι οικογενειάρχες να τηρούν αυτή την μικρασιάτικη συνήθεια που είχανε φέρει οι πρόγονοί τους πριν αρκετά χρόνια αλλά τη συνηθίσανε να την εκτελούν και οι ντόπιοι.
Στα πανηγύρια τους σήμερα δεν πηγαίνουν σιτηρά και κηπευτικά αλλά πηγαίνουν συνήθως ζώα (αρνιά, κατσίκια, κουνέλια). Τα ευλογεί ο παπάς του χωριού όπως παλιά και μετά είναι στη διάθεση της εκκλησίας.
