Η Άνοιξη ήταν και παραμένει η πιο όμορφη εποχή του χρόνου και παρ’ όλο που ημερολογιακά κρατά μόλις τρεις μήνες, εμείς γνωρίζουμε ότι σε καμιά περίπτωση δεν κρατάει τόσο πολύ. Το έχουμε δει στην πράξη, έχουμε ζήσει και ζούμε τις επιπτώσεις τις κλιματικής αλλαγής.
Το κλίμα, λοιπόν, έχει αλλάξει. Δεν έχει πια τη σταθερότητα που είχε κάποτε. Όλα γίνονται ξαφνικά και απότομα. Απότομα έρχεται ο Χειμώνας, και το ίδιο απότομα το Καλοκαίρι. Αυτές οι δυο εποχές μας έμειναν στις πιο ακραίες μορφές τους. Μαζί με την Άνοιξη και το Φθινόπωρο, «εξαφανίστηκε» χρονικά.
Οι ανθρώπινες παρεμβάσεις που γίνονται, με σκοπό αποκλειστικά το κέρδος, έχουν καταστρέψει αυτή την ισορροπία που ήξερε η γενιά μας. Γνωρίζαμε και μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε σχετικά εύκολα τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Τώρα πια, όχι. Αλλά και τι είναι το ίδιο, θα μου πείτε;
Η Άνοιξη, θυμάμαι, είχε μια γλύκα και μια ομορφιά! Και τη συνδύαζες με μια φύση που άνθιζε και ήταν γεμάτη υπέροχα πράγματα να σου δώσει. Χόρταινε το μάτι και χαίρονταν η ψυχή. Οι αισθήσεις όλες ήταν σε μια υπερδιέγερση. Μπορούσες να ξεχωρίσεις τα πάντα. Και οι θερμοκρασίες ήταν σε μια ιδανική ισορροπία. Όλα, ήταν πιο ξεκάθαρα.
Έτσι και αποφάσιζες να βγεις μια βόλτα έξω στη φύση, όλα έμοιαζαν τόσο όμορφα γύρω σου! Κι εμείς το κάναμε συχνά, επειδή μας αρέσει να ζούμε τέτοιες, ξεχωριστές στιγμές. Και μας αρέσει πάντα, ακόμα και τώρα. Άλλο, αν πια ο χρόνος μας είναι περιορισμένος.
Ωστόσο θέλουμε, επιθυμούμε και το κάνουμε, να κρατούμε ζωντανές τις αισθήσεις μας σε ότι αφορά αυτά που συμβαίνουν γύρω μας και έχουν σχέση με τον καιρό. Και καθώς ζούμε στην Ελλάδα, όταν αυτός είναι σχετικά καλός, είναι ωραίο να απολαμβάνουμε μέρες ηλιόλουστες, ακόμα κι όταν ο ήλιος μόλις «κρυφτεί» από κάποιο σύννεφο, έχει την παγωνιά του.
Μα, θα πεις, δεν ξέρεις πώς να ντυθείς, δεν ξέρεις αν πρέπει να βάλεις πάνω σου κάτι βαρύ ή να παραμείνεις ελαφρά ντυμένος, έχοντας την αίσθηση ότι είναι… καλοκαίρι. Όσο γι’ αυτό, εμείς ξέρουμε πως έχει ακόμα δρόμο μπροστά του και δεν βιαζόμαστε να έρθει.
Δεν αντέχουμε τους καύσωνες, τις υψηλές θερμοκρασίες, τον ήλιο που καίει. Μας αρέσει η ισορροπία. Στις μέρες μας όμως κι αυτή έχει διαταχτεί. Έχει αλλάξει, όπως όλα γύρω μας. Αλίμονο σε όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει και περιμένουν ανεδαφικά πράγματα.
Επιθυμούμε κάθε στιγμή να είναι ξεχωριστή και να μετρά στα θετικά. Το πιστώνουμε κι εμείς εκεί, επειδή, ακριβώς μας αρέσει. Το βλέπεις παντού γύρω σου. Ακόμα και στη μικρή εγκαταλειμμένη αλάνα που δεν μπόρεσε να καταστρέψει το ανθρώπινο χέρι με τις παρεμβάσεις του.
Άνοιξη είναι το χαμόγελο στα χείλη των παιδιών. Η χαρά Θεού στο πρόσωπο ενός αγαθού συνανθρώπου, που εκτιμάς. Το χαλαρό πρόγραμμα που έχεις επιλέξει στην προσωπική σου ζωή. Και οι ευθύνες που θες να έχεις, για να της δίνεις νόημα.
Αυτή την Άνοιξη θέλουμε να καλωσορίσουμε. Αυτήν την Άνοιξη περιμένουμε. Κι αυτήν θέλουμε να ζήσουμε και είμαστε αποφασισμένοι να το διεκδικήσουμε και να το πετύχουμε. Να γιατί αγαπούμε την εποχή αυτή και σπεύδουμε να την καλωσορίσουμε προκαταβολικά, πριν ακόμα η εαρινή ισημερία να την φέρει στην πόρτα μας. Θέλουμε να έχουμε μια καλή σχέση μαζί της και με ότι εκείνη κουβαλά στην πλάτη της.
Σε λίγο όλα αυτά τα ανθισμένα δέντρα θα «δέσουν» τον καρπό τους και τα αγριολούλουδα θα γίνουν ακόμα πιο όμορφα, αφού όλα τα μπουμπούκια θα ανοίξουν και θα μοσχοβολήσει ο τόπος. Μ’ αρέσει να τα παρακολουθώ και να τα θαυμάζω.
Αρνούμαι να τα κόβω για το ανθοδοχείο του σπιτιού. Ακόμα κι αυτή η μικρή παρέμβαση, στα μάτια μου μοιάζει ως ένα βαθμό, με καταστροφή. Κι έτσι επιλέγω να το αποφεύγω, όσο εξαρτάται από εμένα, με έργα και πράξεις στην καθημερινότητα μου. Ξέρουμε ότι θα περάσει από πάνω μας και κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή, αυτής της μοναδική ομορφιάς.
