Εν αναμονή της εφαρμογής των 12 μέτρων για την προστασία του Μπάλου και ενώ βρισκόμαστε ήδη στα μισά της τουριστικής περιόδου, οι επισκέπτες έρχονται αντιμέτωποι με κωμικοτραγικές καταστάσεις στην λιμνοθάλασσα και φεύγουν με τις χειρότερες εντυπώσεις από την περιοχή.
«Θέλω να αναφέρω την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί στην αποβίβαση και επιβίβαση στο μεγάλο καράβι των 800- 900 επιβατών στο Μπάλο. Πρέπει οι άνθρωποι να περπατήσουν στο νερό μέχρι το λαιμό για να φτάσουν στην άκρη της θάλασσας. Τα μεγάλα σε ηλικία άτομα είναι αδύνατον να περπατήσουν» αναφέρει μεταξύ άλλων αναγνώστρια μας, τα παιδιά της οποίας ήρθαν από την Αμερική με φιλοξενούμενούς τους και επισκέφθηκαν την περιοχή την περασμένη εβδομάδα.
«Οι περισσότεροι έμειναν στο πλοίο από φόβο. Μόνο καμιά 40αρια άτομα κατέβηκαν και όλοι γύρισαν πίσω θυμωμένοι και απογοητευμένοι» τονίζει.
Όπως φαίνεται χαρακτηριστικά και στις φωτογραφίες, απουσία πλωτής εξέδρας και σίγουρα λόγω ρηχών νερών που καθιστούν απαγορευτικές τις βουτιές… κάποια ημερόπλοια κατέβασαν στην θάλασσα παραδοσιακές τεχνικές του βουνού, αποβιβάζοντας τον κόσμο με σχοινί!
Την ίδια ώρα, σε πρόσφατη υπουργική απόφαση που εκδόθηκε τον περασμένο Ιούνιο, ορίζεται ότι «μέχρι την έκδοση του Σχέδιου Διαχείρισης καθώς και την ρύθμιση θεμάτων καθολικής προσβασιμότητας, η προσέγγιση των επισκεπτών από τα πλωτά μέσα στην παραλία θα πραγματοποιείται με χρήση πλωτής εξέδρας» η οποία – ακόμα κι αν τη δεχτούμε ως λύση – δεν έχει ακόμα τοποθετηθεί.
Είναι πάντως εντυπωσιακό το γεγονός ότι ενώ τόσα χρήματα έχουν ξοδευτεί σε μελέτες που όλες έχουν καταλήξει στο αυτονόητο συμπέρασμα ότι υπάρχει μια φέρουσα ικανότητα στην περιοχή της τάξεως των 2.900 επισκεπτών την ημέρα, οι τοπικές Αρχές και τα αρμόδια Υπουργεία αντί να επιδιώκουν να βάλουν φρένο στην από θαλάσσης προσέγγιση, αντίθετα αναζητούν τρόπους για να την διευκολύνουν.
Συχνά οι ειδικοί επισημαίνουν ότι Mπάλος, Λαφονήσι, Εθνικός Δρυμός Σαμαριάς, κλπ αποτελούν μνημεία της φύσης που εκτός από την αξία τους για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, έχουν τεράστια τουριστική υπεραξία, καθώς προστατεύοντάς τα μπορεί να δουλέψει ο τουρισμός όλης της δυτικής Κρήτης.
Και ένα δομικό στοιχείο της μοναδικότητάς τους είναι η φυσική δυσκολία στην πρόσβαση. Γι’ αυτό και είναι απορίας άξιο το πώς εμείς επιμένουμε να τα προσεγγίζουμε σαν αστικές πλαζ ή σαν σημεία προσέλκυσης μαζικού τουρισμού.
zarpanews.gr
