ΤΙ ΔΗΛΩΝΕΙ Ο ΠΡΟΔΡΟΣ ΤΟΥ Π.Κ. ΓΕΩΤΕΕ ΑΛ. ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ
Τον κώδωνα του κινδύνου για την διατροφική ασφάλεια του νησιού μας αλλά και της χώρας γενικότερα κρούει ο Πρόεδρος του Παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ Δρ. Αλέξανδρος Στεφανάκης. Ο διαπρεπής επιστήμονας με πολλές δεκαετίας εμπειρίας στην ζωική παραγωγή και γενικότερα στον αγροδιατροφικό τομέα, μιλώντας στην εφημερίδα «Ρέθεμνος», όχι μόνο εξέφρασε την απαισιοδοξία του για την πορεία του πρωτογενή τομέα στο νησί μας και στην χώρα μας, αλλά κάνει λόγο για κατάντημα και καταστροφή, επιρρίπτοντας ευθύνες στις πολιτικές που εφαρμόζει η χώρα αλλά και στην αδράνεια των συνδικαλιστών αγροτών και κτηνοτρόφων.
Η κρίση που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην διάλυση της κτηνοτροφίας έρχεται ως επακόλουθο σειράς άλυτων προβλημάτων που πιέζουν αφόρητα τους παραγωγούς τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Το «χαστούκι» που δέχθηκαν φέτος με τις επιδοτήσεις και ο πανικός που προκάλεσαν οι δασικοί χάρτες, ήρθαν ως «κερασάκι» πάνω σε μια «τούρτα έτοιμη να λιώσει» από ένα αφόρητα υψηλό κόστος παραγωγής προϊόντων και μια αγορά που προωθεί αντί για το υγιεινό κρέας του Ψηλορείτη… την σόγια!
Το εισαγόμενο καλαμπόκι ενίοτε είναι πιο ακριβό από την γραβιέρα και οι ελληνοποιήσεις γάλακτος και άλλων αντίστοιχων προϊόντων του πρωτογενή τομέα ουδέποτε αντιμετωπίστηκαν από τον σκουριασμένο ελεγκτικό μηχανισμό ενός κράτους, το οποίο εδώ και δεκαετίες ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με την διαχείριση των κοινοτικών ενισχύσεων με πελατειακό και μόνο αντίκρισμα.
Την όλη στρεβλή εικόνα συμπληρώνουν οι συνεχείς ανατιμήσεις λόγω της κρίσης στην παραγωγή ενέργειας ενώ με θράσος πλέον, διώκονται οι κτηνοτρόφοι από τα βουνά, για να μπουν τερατώδεις ανεμογεννήτριες ακόμα και στις προστατευόμενες περιοχές natura 2000, όπου επί σειρά αιώνων παράγονταν τα πιο ποιοτικά προϊόντα του νησιού μας.
Το κάδρο της ανασφάλειας των αγροτοκτηνοτρόφων συμπληρώνεται από τις πρόσφατες διαμαρτυρίες του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης για τα προβλεπόμενα στην νέα ΚΑΠ της Ε.Ε. Σύμφωνα με τον ΣΕΔΗΚ η ελαιοκαλλιέργεια θα αποτελεί παρελθόν σε λίγα χρόνια για το νησί μας, ενώ πριν λίγες ημέρες στην πανελλήνια σύσκεψη των οινοποιητικών συνεταιριστικών οργανώσεων που διοργάνωσε η ΚΕΟΣΟΕ την Τρίτη 18 Ιανουαρίου, το συμπέρασμα ήταν ότι η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια ναρκοθετούν την ελληνική αμπελουργία και οδηγούν τους αμπελουργούς σε απόγνωση. Μάλιστα, οι πρόεδροι των οινοποιητικών συνεταιρισμών θεωρούν, ότι ο αμπελοοινικός κλάδος βρίσκεται σε βαθιά κρίση, που οδηγεί εντέλει σε χρεωκοπία.
«ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΛΥΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ»
Με βάση τα καταγεγραμμένα προβλήματα που προαναφέρονται και ερωτηθείς ο Πρόεδρος του παραρτήματος Κρήτης του ΓΕΩΤΕΕ κ. Αλέξανδρος Στεφανάκης για τυχόν θετικές εξελίξεις πάνω στην επίλυση των αιτημάτων που έχουν υποβάλει προς το κεντρικό κράτος οι άνθρωποι του πρωτογενή και του μεταποιητικού τομέα, δηλαδή, οι άνθρωποι από τους οποίους προέρχονται τα είδη της καθημερινής μας διατροφής, απάντησε τα εξής: «Δεν έχουν αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα και δεν έχουν ικανοποιήσει κανένα από τα αιτήματα αγροτών και κτηνοτρόφων. Εκτιμώ δε, πως δεν πρόκειται να το κάνουν. Και είναι αλήθεια πως οι κτηνοτρόφοι και οι αγρότες είναι στο χείλος της καταστροφής. Και θα σας φέρω ένα παράδειγμα : τις παραμονές των εορτών έκαναν απεργία οι εργαζόμενοι στα πλοία. Σε εκείνη την απεργία, έμειναν στα ψυγεία κάτι χιλιάδες αρνιά που είχαν σφαχτεί και προορίζονταν για εξαγωγή. Αυτά τα αρνιά, λόγω απεργίας τελικά δεν βγήκαν στο εξωτερικό. Ένα μεγάλο μέρος χάλασε και πετάχτηκε και τα λοιπά δόθηκαν στην Ελληνική αγορά με αποτέλεσμα να πέσει η τιμή πώλησης από τα 7,5 ευρώ το κιλό του αιγοπρόβιου κρέατος στα 4,5 ευρώ! Αντιλαμβάνεται κανένας για τι οικονομική ζημία μιλάμε; Ποιος πληρώνει αυτά τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που χάθηκαν; Ποιος θα πληρώσει αυτή την ζημιά; Κανένας! Για ποια κτηνοτροφία μιλάμε με αυτές τις συνθήκες; Και γύρω από όλο αυτό που συμβαίνει – διότι εγώ ανέφερα ένα μόνο παράδειγμα – όλοι σφυρίζουν αδιάφορα!»
Ο ίδιος συμπλήρωσε τα εξής: «Τέσσερα χρόνια πάνε φέτος που συνεχίζονται τα προβλήματα. Η αιγοπροβατοτροφία ήταν ο μόνος κλάδος που είχε μείνει και πάλευε να επιβιώσει μαζί με την πτηνοτροφία και προσέφεραν μια διατροφική ασφάλεια. Δηλαδή, ακόμα και αν υπήρχαν απαγορευτικά στις μεταφορές λόγω κακοκαιρίας ή απεργιών, έδιναν μια ασφάλεια στην επάρκεια τροφής, ειδικά σε εμάς στην Κρήτη, που συχνά κόβεται η μεταφορά τροφίμων για διάφορους λόγους. Έτσι, όπως έχουν γίνει τα πράγματα, κατά τη γνώμη μου απειλείται η διατροφική ασφάλεια της χώρας και ειδικά της Κρήτης.»
«ΓΙΑΤΙ ΤΙΘΕΤΑΙ ΖΗΤΗΜΑ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ;»
Ερωτηθείς, γιατί τίθεται σε κίνδυνο η διατροφική ασφάλεια της Κρήτης αλλά εν γένει και της χώρας μας, ο κ. Στεφανάκης υποστήριξε τα εξής: «Η τοπική κοινωνία αλλά και στο σύνολο της η Ελληνική κοινωνία, οφείλει να αντιδράσει. Στενοχωριέμαι αφόρητα με το κατάντημα του Δυτικού Πολιτισμού. Στενοχωριέμαι αφόρητα με τις δανεικές μόδες που προσπαθούν να μας πουλήσουν το καλαμπόκι και την σόγια ως κρέας, κάτι που εμένα μου προσβάλει την νοημοσύνη μου. Οι σοβαρές χώρες το πρώτο που κάνουν είναι να εξασφαλίσουν την διατροφική αυτάρκεια και ασφάλεια στους λαούς τους. Εμείς ως χώρα και παρά του ότι το 15% του πληθυσμού της χώρας ασχολείται με τον πρωτογενή τομέα και το πάνω από το 25% του πληθυσμού έχει εισόδημα από τον πρωτογενή τομέα, είμαστε μια χώρα εντελώς εξαρτημένη και εγκλωβισμένη και αραγμένη με ολόκληρες γενιές να έχουν μεγαλώσει τα τελευταία χρόνια με την λογική πως δεν μας χρειάζονται οι κότες γιατί έχουν αβγά τα Σούπερ Μάρκετ! Αυτό είναι κατάντημα κατά τη δική μου τη γνώμη. Είναι κατάντημα για την κοινωνία μας.»
Ο ίδιος συμπλήρωσε: «Οι έλληνες αρέσκονται στην εμπορία και δεν σκέφτονται τα συγκριτικά πλεονεκτήματα αυτής της γης και το τι μπορεί να προσφέρει. Όλες οι τελευταίες γενιές ελλήνων δεν έχουν μπει στην διαδικασία να καταλάβουν τι μας προσφέρει η ελληνική γη, τι θησαυρός είναι η κρητική διατροφή, τι κέρδη μπορεί να έχει η χώρα από αυτό. Αυτό είναι κατάντημα. Δυστυχώς οι ενώσεις των αγροτών, οι αγροτικοί σύλλογοι και όλα τα συνδικαλιστικά όργανα σε συνεργασία με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, ασχολούνται μόνο με το πώς θα καταναλώσουν τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Λέω κάτι λάθος; Υπήρξε κάποια πολιτική για την ουσιαστική ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα; Και ποια τελικά είναι η ανάπτυξη των επιδοτούμενων τομέων; Πως ο τομέας των κηπευτικών και των θερμοκηπίων που δεν επιδοτείται, μπορεί και ανταπεξέρχεται επιτυχώς και οι επιδοτούμενοι τομείς είναι στο χείλος του γκρεμού; Γιατί η κτηνοτροφία της Κρήτης δεν έχει αξιοπρεπείς τιμές στα προϊόντα της; Οι εθνικές μας πολιτικές είναι απολύτως σε λανθασμένη κατεύθυνση για αυτό και η Ελληνική Πολιτεία έχει υποχρέωση να στηρίξει την κατάσταση στον βαθμό που της αναλογεί αλλά και εμείς ως κοινωνία πρέπει να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας στην γη και στις δυνατότητες που μας δίνει. Κυρίως πρέπει να αγωνιστούμε να σώσουμε τον πρωτογενή τομέα της χώρας μας και να κάνουμε την χώρα αυτάρκη σε προϊόντα.»
